ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
บุญ ต้อนรับ ผู้ทำความดี
๒๐๔
ต่างก็เชื้อเชิญธัมมิกอุบาสกให้ไปเป็นสหายของตน โดยบอกว่า
“ข้าพเจ้าจะนําท่านไปยังเทวโลกชั้นของข้าพเจ้า ท่านจงละ
ภาชนะดิน แล้วถือเอาภาชนะทองคำเถิด มาอยู่ร่วมกับข้าพเจ้า
ที่สวรรค์ชั้นนี้เถิด” ชาวสวรรค์ทุกชั้นเลย ต่างก็เชื้อเชิญเขาให้
เป็นสหายในชั้นของตน คนมีบุญมากก็อย่างนี้แหละ แม้แต่
เทวดายังอยากจะเป็นสหายด้วย เขาอยากอยู่ร่วมกับผู้มีบุญ
เพราะอยู่ด้วยแล้ว มีความสุข
ฝ่ายอุบาสกซึ่งเป็นผู้เคารพในธรรม เมื่อกำลังฟังธรรม
อยู่ ก็ไม่อยากให้การฟังธรรมหยุดชะงักไป จึงได้กล่าวกับเทวดา
ทั้งหลายว่า “ขอท่านจงรอก่อนๆ” พระภิกษุซึ่งกำลังสวด
สาธยายธรรมอยู่ เข้าใจว่าอุบาสกให้หยุด จึงได้หยุดสวดและ
ปรึกษากันว่า คงไม่เป็นโอกาสเหมาะในการสาธยายธรรมเสียแล้ว
ดังนั้นลุกจากอาสนะแล้วเดินทางกลับวัด ฝ่ายบุตรและธิดา
ของเขานึกว่าพ่อห้ามพระสวดมนต์ก็รู้สึกเสียใจว่า เมื่อก่อน
พ่อของเราเป็นผู้ไม่อิ่มในธรรม แต่ขณะนี้ถูกทุกขเวทนาครอบงำ
จนกระทั่งเพ้อห้ามพระสวดมนต์ แล้วต่างก็ร้องไห้เสียใจ
พอเวลาผ่านไปสักครู่หนึ่ง อุบาสกก็ถามลูกๆ ว่า
“พระคุณเจ้าไปไหนหมดแล้ว” ลูกก็บอกว่า “ก็พ่อนิมนต์พระมา
แล้วก็ห้ามพระสวดมนต์เสียเอง พระท่านจึงกลับวัดหมดแล้ว”