ประสบการณ์การทำใจหยุดนิ่ง : หน้า 396/580

ธรระพี ประช สนทนาธรรมตามกาล ๓๕๕ ประสบการณ์ในการทําใจหยุดนิ่ง หรือสนทนาธรรมะที่ได้ศึกษา มาให้กันและกัน ครั้งหนึ่ง เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าประทับอยู่ที่ป่า- โคสิงคสาลวัน ซึ่งเป็นสถานที่น่ารื่นรมย์มาก มีดอกสาละบาน สะพรั่ง กลิ่นของดอกไม้หอมฟุ้งไปทั่วบริเวณ ช่วงนั้นพระมหา โมคคัลลานะได้เข้านิโรธสมาบัติในที่หลีกเร้นแห่งหนึ่ง ครั้นออก จากนิโรธสมาบัติแล้ว ท่านก็คิดว่า วันนี้เป็นวันอุโบสถ เราควร จะไปหาพระสารีบุตรเพื่อฟังธรรม จึงชวนพระมหากัสสปะเดิน ทางไปด้วยกัน ขณะนั้นพระอนุรุทธะกำลังนั่งอยู่ในที่พัก ก็ได้ เห็นพระเถระ ๒ รูป เดินไปทางที่พักของพระสารีบุตร คิดว่า คงจะต้องมีการสนทนาธรรมเป็นแน่ จึงลุกขึ้นเดินตามพระเถระ ทั้งสองไปด้วย พระอานนท์มองเห็นพระมหาเถระเหล่านั้นเดินตาม กันไป ดูงดงามน่าเลื่อมใส ก็ปรารถนาจะฟังธรรมด้วย จึงชักชวน พระเรวตะออกติดตามไปด้วย เมื่อพระเถระทั้งหมดไปถึง ที่พักของพระสารีบุตรแล้ว พระสารีบุตรได้ทักทายพระอานนท์ ก่อนว่า “ท่านอานนท์ ป่าโคสิงคสาลวันเป็นสถานที่น่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง ไม้สาละออกดอกบานสะพรั่ง หอมฟุ้งดัง *มก. มหาโคสิงคสาลสูตร เล่ม ๑๙ หน้า ๒๔