ทางรอดจากสังสารวัฏ : หน้า 505/580

Boประช ทางรอด จากสังสารวัฏ ៥០៤ คิดดังนี้แล้ว มเหสีได้เข้าไปหาพระราชา พลางทำทีว่า จะหาเหาบนพระเศียร ทรงวางพระหัตถ์บนพระเศียรของพระ ราชาแล้วตรัสว่า “ข้าแต่สมมติเทพ พระองค์เริ่มแก่แล้วนะเพคะ พระเกศาเริ่มหงอกแล้ว” พระราชาสดับเช่นนั้น ทรงสะดุ้งและ ตรัสว่า “นางผู้เจริญ ท่านถอนผมเส้นนั้นมาให้ฉันดูหน่อยเถิด” พระมเหสีถอนเส้นผมของตนวางบนฝ่าพระหัตถ์ของพระโพธิสัตว์ และทูลว่า “ข้าแต่สมมติเทพ นี่คือเส้นผมของพระองค์” ทันทีที่ พระราชาบรมโพธิสัตว์ทอดพระเนตรเห็นผมหงอกบนฝ่าพระหัตถ์ ทรงสลดพระทัยพลางสอนตนเองว่า “ดูก่อนเจ้าสุสีมะ บัดนี้ เวลาของชีวิตเจ้าล่วงเลยมามากแล้ว การอยู่ครองเรือนตกอยู่ ในอานาจของกิเลสอาสวะเช่นนี้ ไม่ใช่ทางรอดของชีวิต การ บรรพชามุ่งท่าความบริสุทธิ์ให้เกิดขึ้นเท่านั้น เป็นทางรอดจาก สังสารวัฏได้ ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องประพฤติพรหมจรรย์แล้ว” พระราชาโพธิสัตว์ทรงตรัสถึงคุณของการบรรพชา พระมเหสีทรงสะดุ้งขึ้นทันทีว่า “เราตั้งใจจะให้เป็นอย่างหนึ่ง แต่เหตุการณ์กลับตรงกันข้าม” จึงทูลอ้อนวอนพระโพธิสัตว์ พร้อมกับเล่าความจริงให้ฟัง แต่หัวใจของพระโพธิสัตว์ ปรารถนาจะหลุดพ้นอยู่แล้ว จึงไม่เปลี่ยนใจ พระองค์ตัดสินใจ สละราชสมบัติ ละกามทั้งหลายออกผนวชเป็นนักบวช ได้ยัง ฌานและอภิญญาให้บังเกิดขึ้นในที่สุด