การฝึกฝนตนเองสู่ความสมบูรณ์ : หน้า 317/580

Boประช ขันติ และเมตตา พาสู่ดุสิต บุรี ๓๑๖ ทุกคนที่เกิดมา ต่างก็อยู่ในระหว่างกำลังฝึกฝนตนเอง ให้เป็นผู้สมบูรณ์ คำว่าสมบูรณ์ คือ มุ่งกำจัดความโลภ ความโกรธ ความหลงออกจากใจ ขจัดกิเลสอาสวะทั้งหลาย ทั้งอนุสัยกิเลส และสังโยชน์เบื้องต่ำเบื้องสูงให้หมดสิ้นไป หากเป็นภิกษุก็ต้อง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ ดังเช่นพระดำรัสข้างต้น ที่ พระพุทธองค์ทรงมุ่งให้ภิกษุกำจัดความโกรธออกจากใจ ไม่ให้ เป็นคนมักโกรธ เจ้าอารมณ์ แต่ให้เป็นผู้เยือกเย็นด้วยกรุณา ผ่องแผ้วด้วยปัญญา แม้จะถูกประทุษร้ายหมายเอาชีวิต ก็ไม่ คิดโกรธแค้นหรือประทุษร้ายตอบ เพราะหนทางไปนิพพานมีแต่ ความสงบเยือกเย็น ซึ่งสวนทางกับโกรธเคือง ขุ่นข้องหมองใจ ความรุ่มร้อน ฉะนั้น พระพุทธองค์จึงสอนให้ภิกษุกำจัดความ โกรธเสีย *ในครั้งพุทธกาล เมื่อครั้งที่ภิกษุสงฆ์นั่งสนทนากันใน โรงธรรมสภา เกี่ยวกับเรื่องที่พระเทวทัตออกอุบาย ปลง พระชนม์พระพุทธเจ้า ด้วยการว่าจ้างนายขมังธนู กลิ้งศิลา และให้ปล่อยช้างนาฬาคิรี ภิกษุรูปหนึ่งได้ฟังแล้ว เกิดความ โกรธเคืองต่อพระเทวทัตขึ้นมา ที่เป็นคนอกตัญญูไม่รู้บุญคุณ ของพระบรมศาสดา เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จมา ทรงทราบ *มก. จุลลธรรมปาลกุมาร เล่ม ๕๔ หน้า ๓๖๕