ธรรมะเพื่อประชา: การบรรลุธรรม : หน้า 485/580

ธรรมะเพื่อประชา พรรษาแห่งการบรรลุธรรม ៤៨៤ ตลอดพรรษานี้ จึงตั้งใจว่า จะเร่งรีบทำความเพียร โดยจะอยู่ใน อิริยาบถ ๓ เท่านั้น คือนั่ง เดิน ยืน แต่จะไม่นอนเป็นอันขาด” นอกจากนี้ ท่านยังได้กำชับอีกว่า “พวกเราเรียนพระ กัมมัฏฐานจากพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว ควรเป็นผู้ไม่ประมาท เพราะพระพุทธเจ้าไม่ทรงสรรเสริญความเกียจคร้าน แต่ทรง ยินดีกับผู้ที่ตั้งใจปรารภความเพียร ดังนั้นเราทั้งหลายจะต้อง ตั้งใจบำเพ็ญเพียรให้ยิ่งๆ ขึ้นไป” จากนั้นพระเถระก็ตั้งใจทำ ความเพียรอย่างจริงจัง โดยไม่ยอมจำวัตรตลอด ๑ เดือน ต่อ มาดวงตาของท่านเกิดอาการอักเสบ ด้วยความที่ท่านอายุ มากแล้ว อีกทั้งกรรมเก่าในอดีตตามมาให้ผล ท่านจึงปวด ลูกนัยน์ตามาก น้ำตาไหลอยู่ตลอดเวลา ภิกษุที่คอยอุปัฏฐากท่าน จึงไปปรึกษาแพทย์ในหมู่บ้าน แพทย์ได้ปรุงยามาให้ท่านหยอดตา แต่พระเถระไม่ยอมนอน หยอดตา เพราะเกรงจะผิดสัจจะที่ได้ตั้งจิตอธิษฐานว่าจะไม่นอน ดังนั้น ท่านจึงนั่งหยอดตา ทำให้ไม่หายจากโรค เมื่อแพทย์รู้ข่าวว่า พระเถระยังไม่หาย ก็สงสัยว่า ปกติยาหยอดตาที่ปรุงพิเศษนี้ หยอดเพียงครั้งเดียวก็หายแล้ว แต่ทำไมพระเถระถึงยังไม่หาย เมื่อรู้ว่าพระเถระไม่ยอมนอนหยอดตา จึงขอร้องท่านว่า “ขอให้ พระคุณเจ้านอนหยอดตาเถิด ถ้าไม่นอน ก็รักษาไม่หาย”