การแต่งตัวและอารมณ์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 11/217

ประโยค (ค) - ปฐมสงค์ปาตากาแลกภา กา - หน้าที่ 11 สองบว่าว่าสี นหโต แปลว่าว่า ผู้ถือผ้าพร้อมทั้งศรีษะ ในสองคำว่า " ททโรง ยู่ว" นี้ ท่านพระอุบาลีแสดง ความเป็นผู้แรกเป็นหนุ่ม ด้วยคำว่า ททระ จริงอยู่ สัตว์ทั้งหลาย ในความแรกเป็นหนุ่ม ย่อมมีปฏิเป็นผู้ชอบแต่งตัวโดยเฉพาะ ท่าน พระอุบาลีเถร แสดงถึงเวลาขึ้นขายการแต่งตัวด้วยคำว่าทั้งสองว่าสิ่งว่า สีส นหโต นี้ แทรงรัง แม็คหนุ่มทำการงานอย่างแล้วมีร่างกาย เศร้ามอง ก็หาว่าเป็นผู้นาวขอารมณ์แต่งตัวไม่ แต่มออำนำ้่ตราสะ เกล้าสีรังแล้วจึงตามประกอบการแต่งตัวดีเดียว ย่อมไม่ปราณะแม่ที่จะเผยของสกปรกมาชิกเบือนต้น [ พวกภูกผูกมักันเองและมาให้ผู้อื่นม่า ] ขณะนั้น บุรุษหนุ่มนั่น พึงสอดัด สะอิดสะเอียน เกิดขึ้นด้วยชาง ชากสุบ หรือชากคนมนุษย์อ่นคล้องอยู่ที่คอ คือจุบุคคล ผู้เป็นข้าค้างคนนันเองนามว่าไว้ คือสวมไว้ที่คอ ฉันใด ภิกษุเหล่านั่น คืออัด ระอา เกลียดชังด้วยร่างกายของตน ฉันนั้นเหมือนกัน เป็นผู้ไรกระสะระงำร่างกายของตนเสีย เพราะเป็นผู้ปรารถนาความรักด้วยอำนาจความพอใจ ดูบูรบุคคนนันไว้ก็ไร้จะสะทึ่งชองพันเสียฉะนั้น จึงถืออาศัตรา แล้วปลดชีวิตตนเองบ้าง วานกันและกันให้ปลดชีวิต ด้วยพูดอย่างนี้ว่า "ท่านจงปลดกระผมเสียจากชีวิต กระผมจะปลดท่านเสียจากชีวิต." คำว่า มิลลินิกะ ในสองบว่าว่า มิลลินิกทกมึ สวามณุกดกมั้ นี้เป็นชื่อของเขา.