ปฏิมสนัปาสาทการณ์ ๓ : หน้า 79/217

ประโยค) - ปฏิมสนัปาสาทการณ์ ๓ - หน้า ๘๖ หรืออาทรปัจจุบัน ยังไม่ทันถึงกาลกำหนดไว้ ย่อมดับไปในระหว่าง เทียว ด้วยประกาศใด บุคคลอาจปลุ้มแม่ซึ่งหมวดสอนแห่งชีวิตทิ้งที่ เป็นส่วนติปัจจุบัน และอีกรอตอนนั้นได้บ้าง ด้วยประกาศนั้น เพราะเหตุนี้ บัดดี้พิรนายอนิฐว่านิซญว่า " คำว่า ทำความสิบต่อ ให้ขาดสาย" นี่ ท่านกล่าวหมายเอาหมวดสองปัจจุบันเอง." ก็แล เพื่อประกาศเนือความนี้ ควรทราบปาละน่ะ ควรทราบ ปาลนติมาบา ควรทราบปาลนติมาบ ควรทราบประกอเขนปาลนติมาบ. บรรดาปนะเป็นต้นเหล่านั้น ที่ถือว่า ปาลนะ โดยโวหาร ได้แก่ สัตว์ โดยปรมติ ได้แก่ชีวิตนิติรย์ จริงอยู่ บุคคลผู้อยู่ชีวิตนิติรย์ให้ ตกลงไป ท่านกล่าวว่า " ยังสัตว์มีชีวิตให้ตกลงไป." ชีวิตนิติรย์นั้น มีประกาศดังกล่าวแล้วนั้นแล ปาลนติมาบนั้น คือ บุคคลยังประกอ อันเข้าไปดลเสีย ซึ่งชีวิตนิติรย์ ให้ตั้งฉันด้วยเดคณาใด เดคนนั้น ชื่อว่า วรเดน่า ท่านเรียกว่า ปาลนติต (เดนธรรมเป็นเหตุ ล้างผลาญชีวิตสัตว์มีปราณ). บุคคลผู้พร้อมเพรียงด้วยเดนก่านั้นแล้ว พึงเห็นว่า " ผู้ลำผลาญสัตว์มีปราณ." [ ประโยคแห่งการมา ๖ อย่าง ] ที่ชื่อว่า ประโยคแห่งปาลนติมาบนั้น ได้แก่ประโยคแห่งปาลน- ติมา ๖ อย่าง คือ สาหติทิกประโยค อานัตติกประโยค ๑ นิสสติคิยประโยค ๑ อาวประโยค ๑ วิชามยประโยค ๑ อิกิยม- ประโยค ๑ บรรดาประโยคเหล่านี้ การประหรด้วยกายหรือของที่ เนื่องด้วยกาย แห่งบุคคลผูให้ตายเอง ชื่อว่า สาหติทิกประโยค การสั่งบังคับว่า " ท่านจงแทนหรือประหารให้ตาย ด้วยวิธีอย่างนี้ "