ปฐมมนต์ปาฏิหาริย์กฏแห่งกฎ 1 - หน้าที่ 143 : หน้า 144/217

ประโยค - ปฐมมนต์ปาฏิหาริย์กฏแห่งกฎ 1 - หน้าที่ 143 กันตรา อันธรรมดาว่า มนุษวิกรมาราชิกนี้ละเอียด อ่อนไม่พันด้วย ปริยายกก ( กาโดยทางอ้อม ) เพราะฉะนั้น ภิกษุใด พึงกล่าวว่า " ผู้ใดได้รับศรีษะของโจร ผู้ยังอยู่ในโอกาสซื้อโบ้นแล้วนำนาม ผู้หย่อน ได้หลักกระบวนจากพระราชา " ดังนี้ ถ้าผู้ใด ได้พูดคำของภิกษุนัน แล้วไปฆ่โบรนันเสีย ภิกษุนี่อ่อนเป็นปราชิกแล [ เรื่องสำคัญว่าเป็นภิกษุคู่ควรแก่เมาเสีย ] ในคำนี้ว่า ' ต มูลเมษาโณ ' มีวิจัยฉันดังนี้ :- ได้ยินว่า ภิกษุนี้ ใครจะมาภิกษุผูมรของตน จึงกล่าวว่า " การที่เราจะมาภิกษุผุ ควรนีในกลางวัน หนีไปโดยความปลอดภัย ไม่พึงเป็นสิ่งที่ทำได้ง่าย เราจักฆ่ามาภิกษุนี้ในกลางคืน " ครั้งกำหนดไว้แล้ว มาในกลางคืน สำคัญว่าภิกษุผูมรนันนั้นเป็น ในสถานที่ภิกษณะกรรมวัด จึงลงภิกษุ รู้นั้นนอนจากชีวิต อธิบูหนึง สำคัญว่าภิกษุผูมรนันนั้นแน่ แต่ปลง ภิกษุอันจากชีวิต อธิบูหนึง สำคัญว่าภิกษุอันแน่ ซึ่งเป็นสหาย ของภิกษุผูมรนันนันเอง แต่ก็ปลง ภิกษุอัน ซึ่งเป็นสหายของภิกษุผูมรนันนั้นนหลากชีวิต เป็นปราชีก แกเธอทั้งหมดเหมือนกัน [ เรื่องผีเข้าภิกษุ ] ในเรื่องของภิกษุผูดผีเข้าผู้ใด มีวิจัยฉันดังนี้ :- ภิกษุอีกรูปหนึ่ง ได้ให้การประทาน ( แกภิกษุผูดผีเข้าผู้นั้น ) ด้วยคำว่า " จำขับไล่