พระอรหันต์และการเกิดใหม่ : หน้า 108/217

ประโยค- ปฐมมันปาสากาแปล ภาค ๑- หน้า 107 ที่พระอรหันต์เหล่านั้นจะตกไปเพราะความเป็นผู้ใดจะตาย ย่อมไม่มี; เพราะเหตุนี้ พระอรหันต์ทั้งหลาย ท่านจึงไม่สงเวลากับเข้าไว้. แม้ ในเนื้อทั้งสอง เมื่อบุคคลตกไปตามธรรมชาติตนเอง ย่อมมีการผิดที่ หมาย ภิกษุว่่า "ชนเหล่าใดเหล่านั้น จักผลข้าคุณผู้เราของตน ให้ตกตายในหลุมพรางนี้" แล้วขุดไว้. และเหล่าชนผู้มีมารกัน. ก็ผลัก คนมีเวรให้ตกตายในหลุมพรางนั้น. เมื่อถูกฆ่าตายคนเดียว เป็นปราชญ์, เมื่อถูกฆ่าตายมากคน เป็นกองอุจุล เมื่อมาตราฎิยบ หรือพระ- อรหันต์ ถูกหล่ามุษย์ผู้เรานำมาให้ในหลุมพรางนั้น เป็น อนันต์อราม, เมื่อมารดาเป็นต้นเหล่านั้น ตายตามธรรมดาของตน ย่อมผิดสังเกต. ส่วนภิกษุรูปใด ดูในวันได้จะงง แม้โดยประการทั้งปวงเลยว่า "ชนเหล่าใดเหล่านั้น ผู้ถือกะดายดี ไม่ออทะดายดี ผู้ประสงค์ จะฆ่าก็ดี ไม่ประสงค์จะฆ่าก็ดี จักกไปตาย หรือถูกผลักให้ตายไป ในหลุมพรางนี้" ภิกษุนั้น ย่อมถูกต้องธรรม และย่อมต้องอาบัติ ตามสมควร เพราะความตายของบุคคลผู้กายไปนั้น ๆ ถ้าสติริมีวรรร ตาไปอย่างกลามเป็นปกติิตบต ๒ กระงก. เฉพาะสัตว์อยู่ในร่องรร์ เท่านั้นพินาศไป เป็นปกติบิตตกระทงเดียว, สัตว์เกิดในรรร์มิ พินาศ แต่ามารตาย เป็นปกติบิตตกระทงเดียวเหมือนกัน. คนถูก พวกโจรไล่ดำตน ตกไปตาย, เป็นปราชญแก่ภิกษุผดลูกหลามพราง เช่นนั้น. พวกโจรตกไปตายในหลุมพรางนั้น เป็นปราชญเหมือนกัน. พวกโจรนำผู้ตกไปในหลุมพรางนั้นออกไปภายนอก แล้วฆ่าให้ตาย, ๑. ตายพร้อมกันภรรภ์ คืออยูในท้อง.