ปฐมมนต์ปาติกาบท : หน้า 163/217

ประโยค - ปฐมมนต์ปาติกาบท อ่านหน้า 162 บทคาถาว่า นิริยนุต อุปปชุชา ความว่า ภิกษุผู้ลาาาม เหล่านี้ ย่อมเข้าถึงทุกดี ที่หมวดความแช่มชื่น เพราะเหตุนี้นั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสดรกล่าวว่า " เสฐียโย อโยคะ" เป็นต้น พิธีทราบเนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า " ถ้าบุลผู้ที่ศีล ไม่ สำรวม ตั้งอยู่ในอจิราภร เป็นผู้ลงโลกด้วยกรรมหลอกลวงนี้ พึง บริโภค คือพิธีกลืนกินก้อนเหล็กแดงดั่งเปลวไฟ, การที่พึงศีลพิ งนข้าวของชาวบ้านฉันวันนี้ ๑ การที่บุตรพิภกษินก้อนเหล็กแดงนี้ ๑ ใน ๒ อย่างนั้น ก่อนเหล็กเทียว อนิจจูนี้รับโคแล้ว พึงเป็นของ ประเสริฐว่า คือ ดีว่า และประดีว่า เพราะว่า ภิกษุนั้น จะไม่สวยทุกซึ่งมิการกำหนนครูได้กาม แม้ว่าสัมพัญญูญาณ ใน สัมปรายภาพ เพราะบริโภคก้อนเหล็กแดง แต่จะได้สวยทุกมีประการ ดังกว่่าแล้วในสัมปรายภาพ เพราะเธอบริโภคข้าวของชาวแว้นแคว้นว ่ซึ่งได้มาแล้วด้วยอาการอย่างนั้น จริงอยู่ อาชีพนี้ จัดเป็นอาชีพ ขั้นสุดยอด [ ปฐมบัญญัติตุคุปาวาระก ] ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้า ครั้งทรงแสดงโทษแก่พวก ภิกษุผู้ไม่เห็นโทษในการกระทำความชั่วอย่างนั้นแล้ว จงทรงติเตียน พวกภิกษุผู้ย่อมฝังแม่วัวมั่วคำพูดา โดยอจนภริยาย แล้วตรัสโทษโย แห่งความเป็นผู้เลี่ยงยาก ความเป็นบ้างยาก ฯ ล ฯ แล้วทรงรับสั่งว่า "คุู่ก่อนภิกษังกหลาย ! ก็แล พวกเธอพึงแสดงสัตย์ขามนี้อย่างนี้..." ดังนี้แล้ว เมื่ออธิษฐานบัญญัติตุคุปาวาระ จึงตรัสว่า โย ปุน ภิกข อนิฤามะ เป็นอาทิ แปลว่า "องค์ ภิกษุไม่รู้เฉพาะ" ดังนี้เป็นต้น.