ปฐมสมัณปาสกานคาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 153 : หน้า 154/217

ประโยค - ปฐมสมัณปาสกานคาแปล ภาค ๑ หน้า ที่ 153 บรรดาบทเหล็านั้น สองบทว่า สนฺโต สิวิชชมามา มีคำอธิบายว่า " มีอยู่ และหาได้อยู่." บทว่า อิฐ คือ ในสัตว์โลกนี้. สองบทว่า เอว โทมั มีว่า ความปรารถนาในส่วนเบื้องต้น ย่อมเกิดขึ้นอย่างนี้ ศัพท์ว่า " สุ" ในว่า " ทภสุ นามํ" นี้ เป็นนิบาต. ความว่า "ชื่อ เมื่อไรหนอ?" คำว่า โส อโยน สมนเยน ว่าา มหาโจนั้น ครับคิดใน ส่วนเบื้องต้นอย่างนั้นแล้ว ก็เพิ่มเติมบริษัทย์ขึ้นโดยลำดับ กระทำกรรมมิ อาเทยนี่คือ กรรมเป็นเหตุประทุษร้ายคนเดินทาง ปล้นสะดมชาวบ้าน ที่อยู่ชายแดน เป็นบุรุษผู้มีความเจริญไพบูลย์ขึ้นแล้ว ทำบ้านมิลให้เป็น บ้านบ้าง ทำชนนามให้เป็นชนนามบ้าง ต่างๆ ให้ผู้อื่นา ตลอด ให้ผู้อื่นตัด เผาผลาญเอง ให้ผู้อื่นเผาผลาญ. [ มหาโจในพระศาสนาเทียวยึดสักบานน้อยใหญ่ ] พระผู้มีพระภาคเจ้า ครับทรงแสดงโจรภายในออกอย่างนี้ จึง ศรัสพระคำรำว่า " เอวาม โข" เป็นนั้น เพื่อชวนแสดงมาโจร ๕ จำพวกในพระศาสนา ผู้เป็นกับโจรภายนอกนั้น. บรรดาบทเหล็านั้น บทว่า ปฏิกุญฺญํ ความว่า ในอื่น ๆ ภิกษุต้องปราศรผ มือลาดแล้ว ท่านเรียกว่า " ภิกษุลาวตราม." ส่วนในสิกขาบทนี้ ภิกษุผู้มีได้ต้องปราศรผ แต่ตังอยู่ในจิอจาร เพื่อย้ายสิกขาบทน้อยใหญ่ ท่านประสงค์เอาว่า " ภิกษุลาวตราม." ความปรารถนาในส่วนเบื้องต้น ย่อมเกิดขึ้นแม้แก่มิภิกษุลาวตรามนั้น เหมือน