ปฐมมันทปลาสักกะแปล ภาค ๑ : หน้า 141/217

ประโยค - ปฐมมันทปลาสักกะแปล ภาค ๑ หน้า ๑ 40 มาด้วยทาน จงไหว้พระเจดีย์เดียว." และตั้งแต่นั้นมา เมื่อชาวเมือง มาด้วยทาน พวกโจรก็ไปต้อนรับถึงริมฝิงม่านที่เดียว ค่อยรักนามไป พระวิหาร; เมื่อพาชาวเมืองกำลังถวายทานอยู่ในพระวิหาร ก็พากัน ยืนทำการรักษาอยู่. แม้ชาวเมืองเหล่านั้นก็ให้ัดก็เหลือจากภูกที่หลาย ฉันแล้วแก่พวกโจร. แม้ในเวลาผลไป พวกโจรรเหล่านั้น ก็ช่วยส่ง ชาวเมืองถึงริมฝิงม่าน แล้วจึงกลับไป. [ พระเณรถูกพวกกิฆคุณโพนทะนา ] ต่อมาวันหนึ่ง เกิดคำก่อนขอขึ้นในหมู่กิฆุณว่า " พระเณรได้ให้ ของ ๆ ส่งแก่พวกโจร เพราะถือว่าตัวเป็นใหญ่ " พระเณรสั่งให้ ทำการประชุม ( ลงม ) แล้ว กล่าวว่า " พวกโจรพากันมา ด้วยหมาย ใจว่า ' ฆ่าปล้นเอาทรัพย์ค้าของตามปกติของสงฆ์ และของเจดีย์; เมื่อเป็นเช่นนั้น เราจึงได้ปฏิสันธนากับพวกโจรเหล่านั้น ตั้งมีประมาณ เท่านี้ ด้วยคิดเห็นว่า ' พวกโจรจับไม่ปล้นค้านอย่างนี้; พวกท่าน จงประมวลสิ่งของนั้นทั้งทั้งหมด รวมกันเข้าแล้วให้ตีราคา, จงประมวล สิ่งของที่พวกโจรไม่ปล้นไป ด้วยเหตุนี้รวมกันเข้าแล้วให้ตีราคา ( เทียบกันดู )." ทรัพย์ที่พระเณรจะไปไม่ได้ทั้งหมดของทรัพย์ของสงฆ์นั้น มีราคาไม่เท่าเครื่องลาดอันวิจิตรด้วยรูปภาพอันงามนี้ ในเรือนพระ- เณจน์ย่ำ ลำดับนั้น ภิกษุทั้งหลายกล่าวว่า " ปฏิสันธนาที่พระเณรทำแล้ว เป็นอันทำชอบแล้ว, ใคร ๆ ไม่ได้อื่อจะโจทหรือเพื่อให้ท่านให้การ, ไม่มีสิ่งใช้ หรืออาหาร." ปฏิสันธนมีอันสมาคมอย่างนี้ ภิกษุผู- บ่นติ กำหนดดังกล่าวมาแล้ว ควรทำปฏิสันธนา จะนี้แหละ.