ปฐมสมันปาตากาสากะแปลง ภาค ๑ - หน้าที่ 171 : หน้า 172/217

ประโยค- ปฐมสมันปาตากาสากะแปลง ภาค ๑- หน้าที่ 171 ภิญญทัั้งหลาย ผู้เทสูด เป็นผู้ลัดในการเรียนและการสอบถาม ย่อม สามารถสอบสวนฐานะทั้ง ๖ เหล่านี้ ให้บาวสะอาดได้. [ เรื่องสอบสวนดูปฏิปักษ์ของภิญญผู้ฉลาดว่าได้บรรจุธรรม ] ส่วนอาณุมปฏิปทา ( ข้อปฏิบัติเป็นเหตุมาแห่งมรรค ) ของ ภิญญนี้ ควรสอบสวนให้บาวสะอาด ถ้าอาณุมปฏิปทา ไม่บริสุทธิ์, ภิญญทั้งหลายควรกล่าวว่า " ขึ้นชื่อว่าดโลกุตตรธรรม ท่านจะไม่ได้ด้วย ปฏิปทนี้ " แล้วน่าเธอออกไปเสีย แต่ถ้าคมนุมปฏิปทาของภิญญั้น บริสุทธิ์ ถ้าภิญญู นั่น ปรากฏไปปฏิบันนั้นว่า " เป็นผู้ไม่ประมาทใน ใครสิกขา ทั้งหมุนประกอบธรรมเป็นเครื่องตื่นอยู่ ตลอดรัศรีนาน ไม่ข้องอยู่ในอิจฉาทั้ง ๔ อยู่ด้วยใจเสมอด้วยฝีมือในอากาศ" คำพยากรร ของภิญญนั้น ย่อมเทียบเคียงกับข้อปฏิปทได้ คือ เป็นเช่นกับพระ พุทธพระนิพพานว่าว่า " น้ำแม่น้ำก้านบัน น้ำมันบ่มาเทียกเกียงกัน ได้ เข้ากันได้ ชื่อแม้นนี้ เดา, ปฏิปทาที่ให้พระนิพพานอันพระผู้มี พระภาคเจ้าท่านทรงบัญญัติแล้วแก่สาวหลาย ก็ฉันนั้นเหมือนกัน, ทั้งพระนิพพานและปฏิปทาเทียกกันได้" อีกอย่างหนึ่งแล สังกะระ อันใคร ๆ ไม่ควรทำ, แล้วอ้ายคำพายาอีมิเสมีประมารเท่าเทียมนี้ เพราะ เหตุไร ? Becauseว่า แม้ภิญญูเป็นปฏุชนบงบปฏิบัติเป็นเหมือน ขอปฏิบัติของพระชนสพ. เพราะฉะนั้นภิญญูนั้น อันใด ๆ พึงทำ ให้หวาดระคั่งได้ด้วยอยู่นั้น ๆ. ธรรมคาพระชนาสพ แม้ออสมบาด ผ่านมาบนกระหน่ำก็มิ ถึงมีความกลัว ความหวาดสะงู่ หรือบนพอง สวยกล้าไม่. ถ้าความกลัวดีดี ความหวาดสะงู่ดีดี ขนพองสวยกล้า “0. แปลตามสาระติปั้น ๒/๔๕๕”