การระงับกายสังขารและการทำสมาธิ : หน้า 38/217

ประโยค (สรุป) - ปฐมสมัคคี สภากาแล ฯ หน้า 37 กายสั่งจากเป็นใจซ ? ลมหายใจเข้าออก เป็นไปทางกาย ธรรม เหล่านี้เนื่องด้วยกาย เป็นกายสั่งจาก ภูมิจะจับ คือดับ สงบกายสั่งจาก เหล่านั้น สำเนียงอยู่, ลมหายใจออกยาวเป็นไปทางกาย ธรรมเหล่านี้ เนื่องด้วยกาย เป็นกายสั่งจาก ภูมิจะจับ คือดับ สงบกายสั่งจาก เหล่านั้น สำเหนียกอยู่; ลมหายใจเข้าสั้น ลมหายใจออกสั้น ลมที่กายจะรู้ รู้แจ้งซึ่งกองลมทั้งปวงหายใจเข้า ลมที่กายจะรู้แจ้งซึ่งกองลมทั้งปวงหายใจออก เป็นไปทางกาย ธรรมเหล่านี้เนื่องด้วยกาย เป็นกายสั่งจาก ภูมิ ระงับ คือดับ สงบกายสังขารเหล่านั้น สำเหนียกอยู่. ความอ่อนโยน ความนุ่มนิ่ม ความอ่อนโยน ความโอนโยน ความหวั่นไหว ความไม่คงรน ความโคลงแห่งกาย เพราะกายสังขารเห็นปันใจ, ภูมิจะยอม สำเหนียกว่า 'เราจักระงับกายสังขารเหล่านี้นั้น' หายใจเข้า' ย่อม สำเหนียกว่า 'เราจักระงับกายสังขารเหล่านั้นนั้น' หายใจออก' ความ ไม่อ่อนโยน ความไม่อ่อนโยน ความไม่เอนนอน ความไม่โยก ความไม่โคลงแห่งกาย เพราะกายสังขารเห็นปันใจ, ภูมิย่อมสำเนียกว่า 'เราจักระงับกาย- สังขารที่ละเอียดอ่อนรุนแรงเหล่านั้น หายใจเข้า' หายใจออก' หาว่ากิฎ สำเหนียกอยู่อย่างนี้' เราจักระงับกายสังขารหายใจเข้า' ย่อมสำเนียก ว่า 'เราจักระงับกายสังขารหายใจออก' เมื่อเป็นอย่างนั้น ความใดลม (อัศจาสะและปิสาสะ) ก็ไม่เป็นไป (คือไม่เกิดฉัน) ลมอัศจาสะ และปิสาสะ ก็ไม่เป็นไป, อนาปาสสติก็ไม่เป็นไป, อนาปาสติ- สมาธิ ก็ไม่เป็นไป, และสมาบัติทั้งหลายจะเข้าเข้าข้าง จะออกข้าง