พระปริยัติและการสวดมนต์ : หน้า 137/217

ประโยค- ปฐมมันต์ปาสากกาแปล ภาค ๑ หน้า 136 พระเถระคิดว่า " This is my part of the teacher" แล้วให้ไว้วาจากรับไว้ ด้วยอำนาจเป็นของกับปิยะ ได้ทำการชุชาด้วยดอกไม้แล้ว ภูฎคุณ ปฏิบัติในฤทธิ์อย่างก่อน [ เรื่องสวดพระปริยัติ ] กึในพระปริยัติ มิฉนั้นฉบับนี้:- ภิกษุถูกชาวบ้านอาธารนาวว่า " โปรดทำพระปริยัติแก่คนให้ได้ ขอบิ" ดังนี้ ไม่ควรหา แต่เมื่อ เขาอาธารนว่า- โปรดสวดเถิด. ควรทำ. ถ้ามีภิกษุนี้ มีความ วัดกว่า " ธรรมาคมบุญหลายหลาย ย่อมไม่รู้. เมื่อเราไม่ทำ จักเป็นผู้ เคืองครั่น" ดังนี้. ก็ควรทำ. ส่วนภิกษุถูกอาธารนาว่า " โปรดทำ น้ำ" พระปริยัติ เส้นด้ายพระปริยัติให้เกิด" ควรเอามือ (ของตน) กวนน้ำ ลูบคอเส้นด้าย ของมนุษย์เหล่านี้นั่นแลให้ไป ถ้าภิกษุให้นำจากิหาร หรือเส้นด้ายซึ่งเป็นของของตน เป็นทุกกุญ. พวกชาวบ้านนี้อึนและ เส้นด้าย กล่าวอยู่ว่า " ขอนิมิตต์สวดพระปริยัติ" ดังนี้ ควรทำ. ถ้าเขาไม่รู้ ควรบอกให้. พวกชาวบ้านกรวดน้ำก็โยนกลงและวาง เส้นด้ายไว้ใกล้เท้าทั้งหลายของพวกภิกษุผู้นั่งแล้ว ก็ไป ด้วยเรียนว่า " ขออนิมิตต์ทำพระปริยัติสวดพระปริยัติ" ดังนี้. ภิกษุควรสวด. เมื่อโรคหรือ ความอาไรเกิดขึ้นในพระราชามณฑลรีบเป็นดั่ง. ภายในบ้าน อิสรชนมี กษัตริย์เป็นต้น รับสั่งให้อาราธนากุฏิรามแล้ว นิมนต์ให้สวด (พระ ๑. อุกกฏิ ตกุฎี ทุกโบกก. บอกว่า อุกกี้ ได้แก่ นักทกะโณก. สารคดีปีนี้ ๒/๒๕๓