ปรัชญาสำหรับกาสักภาค ๑ - หน้า 119 : หน้า 120/217

ประโยค - ปรัชญาสำหรับกาสักภาค ๑ - หน้า 119 [ การนำธรรมมเข้าไป ] ในการนำธรรมเข้าไป มีวิจารณ์ดังนี้ :- เทศนธรรม พึ่ง ทราบว่า " ธรรม " อีกอย่างหนึ่ง ธรรมรุกเข้ อันต่างกันด้วย ความวิบัตในนรก และสมบัติในสวรรค์ ด้วยอำนาจแห่งเทศนา ( ก็พึ่ง ทราบว่า " ธรรม. ") บทว่า นเรยกสูด ได้แก๋ กล่าวว่ากาพรรนามเรื่องนรก มีเครื่อง องค์จำ ๕ อย่าง และเครื่องธรรมกมณ์เป็นดน แก่สัตว์ผู้เสียดสังฯ ทำ าบไปว่า ซึ่งควรเกิดในนรก. ถ้าเข้าพิงรกกันนตดใจตาย, เป็น ปราชญ์แก่ภิกษุผู้กล่าว. แต่ถ้าแม่ฟังแล้ว ตายไปตามธรรมดาของ ตน, ไม่เป็นอาบัติ. ภิกษุแสดงนิริยถาด้วยตั้งว่า " ผู้ที่ได้ฟังนิ-รง กานนี้แล้ว จักไม่ทำกรรมเหง็นปานนี้ จงด จักวัน " บุคคลคนนี้ ฟังนิริยถากนตดใจตาย, ไม่เป็นอาบัติ บทว่า สกุณกัล ได้แก๋ กล่าวว่ากาพรรนามสมบัติแห่งของมี วิญญาณมีเทพนฤกษ์เป็นดน และแห่งของไม่มีวิญญาณมีวนันทวัน เป็นดน. บุคคลคนนี้ได้ฟังสกุณกนต้ น่อมใจไปในสวรรค์ตั้งการ ให้สมบัตินั้นเร็ว ๆ ยุทธกษัตให้นำไป ด้วยใช้สังกระประหรา กินอาหาร อดอาหาร และกลั้นลมอัสสทะปลาสะเทเปนดน, เป็นอุกลังกิจก็แกกิยผูกล่าว, เขาตายไป เป็นปราชญ์แก่ภิกษุผู้กล่าว. แต่ถ้าแมฟังแล้ว ตั้งอยู่ตลอดอายุแล้วจึงตายตามธรรมดาของตน, ไม่เป็นอาบัติ. ภิกษุว่า ด้วยตั้งไว้ว่า " ผู้ที่ได้ฟังสกุณกนตแล้วกำเนวจนบุญ" บุคคลคนนี้ฟังกสัก- กนั่นแล้ว กลั้นใจทำกาลียา, ไม่เป็นอาบัติ ( แก่ผู้กล่าว ).