ปฏิสันธาและอานิสงส์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 139/217

ประโยค - ปฐมมัณฑปสถากแนป ภาค ๑ หน้า ที่ 138 โสรว่า " ใหของเป็นคน." ขนเหล่านั้น โสรแล้ว ยอมปลดจากชีวิตเสียบ้าง ยอมทำอันตรายแก่พระศาสนาบ้าง. ก็ในข้อนี้ พึงแสดงเรื่องพระเจ้โบรราณผู้ที่บูรณาญาสิทธิ์ (เป็นอุทธาร). ภิกขูวราปฏิบัติในธิบายกาม ดั่งพระรณามนะนั้น. [ว่าด้วยเรื่องปฏิสันธา] ส่วนในปฏิสันธา มีวิจินฉัฏดังนี้:- ถามว่า "ปฏิสันธารควรทำแต่อไรก? ไม่ควรทำแต่อไรก. แก่ว่า "ชื่อตามปฏิสันธา อัณณฤษฎ์ถาวร" ทั้งนั้น แก่ดูดหนึ่งที่มาถึงวิหาร จะเป็นคนรวบ คนเข้าใจ เป็นโจร หรือเป็นอิสรรษณีกตาม." กล่าวว่า " พึงทำอย่างไร." แกว่่า "เห็น อาคันตุกะหมดเสีบง มาถึงวิหาร พึงให้น้ำดื่มก่อน ด้วยกล่าวว่า " เชิญดื่มน้ำดื่ม." พึงให้น้ำดื่มเท่า. อาคันตุกะมาในวาลวกาถ ถ้าข้าวสารมี พึงให้ข้าวสาร. ไม่ควรพูดว่า 'ท่านมาถึงในรวามีใช่เวลา, งจบไปเสีย.' พึงให้นอน. ไม่หวังความตอบแทนเลย ควรทำกิจทุกอย่าง. ไม่ควรให้ความคิดเกิด ขึ้นว่า 'ธรรมดานู๋ผู้ให้ไปบ่อย' เมื่อเราทำการสงเคราะห์อย่างนี้ จักToลือใส่ทูปกระบอญ" ถึงแม้วัตถุดของสงฆ์ ก็ครูให้แก่พวก โจรได้. และเพื่อแสดงอานิสงส์ปฏิสันธา พระอธิการอาจารย์ จึงกล่าวเรื่องไว้หลายเรื่องในมหาสงคราม โดยพิศดาร มีอาทิเช่นนี้ คือ เรื่องพระเจ้โบรราณ เรื่องพระเจ้ามหานาคัศลีไปชมพฤปีพร้อมกับพระราชาดา เรื่องอำนาจ ๔ นาย ในรัชสมัยแห่งพระเจ้าอูฐราช เรื่องอภัยโจร.