ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - ปฐมสมันตปาสากาแปซ ภาค ๓ - หน้า ๑๕
ความตกลงใจว่า "เทวดาดูนี่ ได้กล่าวอย่างนี้, ประโยชน์นี้ พึงเป็นอย่างนี้ที่เดียว แน่แท้" แล้วก็กล่าวว่าเป็นต้นว่า "นัยว่าเป็นลากของเรา" จึงจากวิหารเข้าไปสู่ธรณี จากบริเวณเข้าไปสู่บริเวณ แล้วกล่าวอย่างนี้ คือ เข้าไปยังวิหารและบริเวณนั้น ๆ แล้วเปิดประตู เข้าไปภายใน กล่าวะว่าภูกภูท่ำหลาย ๆ "ใครยังขามไม่พ้น ข้ามเจ้า จะช่วยส่งให้ข้ามพ้น." สองท่านว่า โทสะ ภัย คววามีติสะดุ้ง เพราะอายัติความตาย. บทว่า ฉมภูติฏุตุ คววามีร่างกายสั้นเทา ตั้งแต่เนื้อหัวใจเป็นต้นไป. อาจารย์พวกหนึ่งกล่าวว่า "ความมีร่างกายแข็งทื่อ เพราะกังวัด" ดังนี้บ้าง. จริงอยู่ คววามมีร่างกายแข็งดูสะทา ท่านเรียกว่า "ความหวาดเสียว" คววามมีฐานตั้งซุ้มข้างบน กล่าวว่า ความมีบีบูชู่บูบง ชื่อว่าความมีบูชูบูชัน. ส่วนพระชีสทสัตพังหลาย ย่อมไม่เห็นสัตว์ตายเลย เพราะท่านเห็นแล้วโดยความเป็นของว่างจากสัตว์. เพราะจะนั้น บันติพึงทราบว่า "อันตรายมีความกลัวเป็นต้นนั้นแน่ทั้งหมด หาได้มีพระอิสนพเหล่านั้นไม่." มิคัลินิกะนั้นได้ปลงกุฎิประมาณ ๕๐๐ รูป แม้ทั้งหมดเหล่านี้เสียชีวิต ด้วยอำนาจการคำนวณอย่างนี้คือ เขาได้ปลงกุฎิจากชีวิตเสีย วันละ ๑ รูปป่ำ ๒ รูปป่ำ ๓ ๖๐ รูปป่ำ. [พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงทราบว่ากิจกุสงฺบานไป] สองว่าว่า ปฏิสจฺฉณา วุจฺจิโต คววามว่า พระผู้พระอภาส ทรงทราบข้อที่กุมีมาประมาณ ๕๐๐ รูปเหล่านี้ถึงมรณภาพ จึงเสด็จออก