ปราชญ์และความตายในพุทธศาสนา ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 3 หน้า 115
หน้าที่ 115 / 217

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาพูดถึงการกำหนดชะตาและผลของการกระทำที่เกี่ยวข้องกับปราชญ์ในบทบาทต่าง ๆ ในเรื่องของชีวิตและความตาย โดยเสนอว่าสถานการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น ล้วนมีสาเหตุและผลสัมฤทธิ์ที่แตกต่างกันไป ซึ่งปราชญ์ถูกมองว่าเป็นผู้รับผิดชอบหรือมีบทบาทสำคัญต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะในเรื่องของการใช้ยาพิซึ่งส่งผลต่อชีวิตของผู้อื่น. การตัดสินใจที่ไม่ดีอาจนำไปสู่ความทุกข์และความตาย

หัวข้อประเด็น

-บทบาทของปราชญ์
-การกระทำและผลของการกระทำ
-ความหมายของชีวิตและความตาย
-พุทธศาสนาในเชิงการปฏิบัติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฐมมันปลากถามแปล ภาค ๑ หน้า 114 ยินดีความตาย จนกระทั่งนี้เหมือนกัน. ก็ ถ้ากำบญแม้มัน กำหนดไว้ว่า "ก้อนหยาพิ้ลไป" จึงทำให้จ้องขึ้น หรือกำหนดไว้ว่า "ก้อนหยาพิ้ลต้องไป หรือเมื่อก้นไป" จึงทำให้ลีลา หรืองไป จึงทำให้หน้า หรือหนาไป จึงทำให้บางลง แล้วลนาร้อนด้วยไฟ ทำให้เล่นไปข้างล่างหรือข้างบน ; เป็นปราชญ์แม่ก็กญูบัน. เธอ เห็นว่า "ก้อนหยาพิ้นนี้ วางไวในที่ไม่เหมาะ จึงกลายใส่ให้งามทุกส่วน ทีเดียว แล้วเชิดด ( ให้กล้อง ) อวางไว้ในที่อื่น. เมื่อก้อนรูปงสัช ด้วยตนเอง แล้วแทรกพพิเข้าด้วย ภิกษุผู้เป็นต้นเดิม ย่อมไม่พ้น เมื่อคนเองไม่ได้ทำ ย่อมพ้น แต่ถ้ากิรูปูนั้นเห็นว่า " ยาพิ้นนี้มันน้อย เกินไป" จึงนำเอาพิ้นแม้มเติมใส่ไว้ เป็นปราชญ์แก่กิญูเจ้าของ ยาพิซึ่งเป็นเหตุให้บาดตาย. ถ้าเขาตายไปเพราะพยพิซึ่งเป็นของกิญู แม่ทั้ง ๒ รูป ก็เป็นปราชญ์แก้เจือแม้งทั้ง ๒ รูป. กิญูเห็นว่า " ยาพิ นี้ หมดดูทีกล้แล้ว" จึงนำพพิ้นออกเสีย แล้ววางยาพิของตน เองไว้แทน; เป็นปราชญ์แก่กิญูนันเท่านั้น, ภิกษุเป็นต้นเดิม รอด ตัวไป. [ลบวงอาวุโสЯไว้เตี้ยงหรือดั่ง] สองบ่งว่า ทูพพล วา กโรด์ ความว่า ภิกษุตัดเตียงและตั้ง ภายใต้แม่คา หรือดัดหวายและเชือกที่เขาร้อยไว้ ทำให้เหลือไว้ นิดหน่อยเท่านั้น จึงอธอาวุไว้ภายใน. เธอคิดส่วนอื่นแม่แห่งวัดคู ม กระดานสำหรับพิงเป็นต้น ซึ่งมีตนไม้อและกระดานสำหรับอับเที่ยงในที่ จงกรมเป็นที่สุดออก แล้วเอาวุธออกไว้ภายใน ด้วยหวังว่า "คน
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More