ความเห็นและลักษณะของปฐมมาณ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 3 หน้า 185
หน้าที่ 185 / 217

สรุปเนื้อหา

เนื้อหานี้พูดถึงแนวคิดเกี่ยวกับปฐมมาณและความเห็นที่มีการกล่าวในปริวารของพระธรรม เป็นการอภิปรายเกี่ยวกับความเห็นที่แท้จริงและความพอใจในความเห็นซึ่งสามารถนำไปสู่การหลงผิดได้ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงองค์ต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับความเห็นและการละเว้นความเห็นที่ไม่เป็นประโยชน์ รวมถึงการนำเสนอตัวอย่างเพื่ออธิบายความหมายของปฐมมาณและการศึกษาความเห็นให้ถูกต้องตามพระธรรม.

หัวข้อประเด็น

-ปฐมมาณ
-ความเห็น
-ความพอใจ
-การหลงผิด
-พระธรรมคำสอน

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ย่อมปรากฏเหมือนเป็นดวงเดียว เพราะเกิดขึ้น ติดต่อกัน เมื่อดวงแรกยังไม่ดับ ดวงหลังจะยังไม่เกิดขึ้น ดังนี้แหละ ก็แสดงว่าคำกล่าวจากนี้ต่อไป:- บุคคลนี้ได้ ย่อมกล่าวสัมผัสว่าสุขาวว่า " ข้าเจ้าขึ้นบูชามาณ " บุคคลนั้น ย่อมเป็นผู้มีความเห็นอย่างว่างั้น " ปฐมมาณของเรา ย่อมไม่มี, " จริงอยู่ ลักษณะ ของบุคคลนั้น มีอยู่แท้, องค์ ลักษณะนี้ว่า " ปฐมมาณ ของเรา ย่อมไม่มี " ดังนี้ ย่อมพอใจ และชอบใจแก่บุคคลนั้น, และ บุคคลนั้น มีลักษณะอย่างนี้นั้นเทียวว่า " ปฐมมาณ ของเรา ย่อมไม่มี, " เท่านั้น ในภาคใด คนเป็นผู้กล่าวข้อนี้, ในภาคนี้ บุคคล นั้น ละ คือ ก็ปิดบัง ความเห็นนั้น หรือความพอใจในความเห็น ความชอบใจกับความเห็น และความพอใจ หรือความเป็นกับความเห็น ความพอใจ และความชอบใจ แล้วกล่าวให้เป็นคำเท็จ; เพราะเหตุนี้ พระผู้พระภาคจึงตรัสว่า อุดที อาญาริ เป็นอามิ เพื่อแสดงความ ต่างแห่งองค์ด้วยอาภาอาความเห็นเป็นต้นแห่งนั้น, ก็เพราะในคำก็ธี- ปริวาร ท่านกล่าวว่า " มูลวามือองค์ ๓ " ในอธิษฐานี้ จึงควรประกอบนี้อันหนึ่งว่า อุดรหากาเรห์ เป็นอีกหนึ่งผสมกับสัญญาที่ ท่านประสงค์ ในคำก็ธีรีวารนั้น, ก็แค บรรดาบทสันนิษ บทว่า " วิธิราย ทฺุว" ตั้งด้วย อำนาจการธรรมนั่นกำลังเสื่อย. บทว่า " วิธิราย นบุต" เป็นอาทิ ตรัสด้วยอำนาจการธรรม ทั้งหลายที่ทรามกำลัง และที่หย่อนกำลังว่าธรรมมีกำลังนั่น
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More