ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (คม) - ปฐมสัมผัสสักกะเภา ภาค 3 - หน้า 72
" เอวอุจิภาวท" เป็นอาจิ
บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า ปฐมฤทธิจิต มีความว่า ผู้มีจิต รักใคร่ตัวฉันเท่านั้น, ธรรมว่า " เป็นผู้มีความรักมาก คือความ เพ่งเล็ง."
สองบทว่า มรรควรรณดิ ถ้วนสม มีความว่า เราเองก็โทษ ในความเป็นอยู่ แล้วพรากคุณ คือแสดงอาการสิ่งแห่งความตาย.
ในบทว่า " ตกอุโย" เป็นอาจิ มีเนื้อความเฉพาะบท ดังต่อไปนี้:- กรรมอันงาม คือสะอาดอันทนทำแล้ว; เพราะเหตุนี้นั่น ท่านยอมเป็นผู้ชื่อว่ามีกรรมงามอันทำแล้ว. อันนี้ กุล คืออกรรม อันหาโทษไม่ได้ อันท่านทำแล้ว; เพราะเหตุนี้ ท่านชื่อว่าผู้มีคุณ อันทำแล้ว ความเป็นผู้ดาล กล่าวคือความกลัวอันใน ย่อมเกิดขึ้นแก่ สัตว์ทั้งหลาย ในมิอ้อมธนกลางEntเข้า. เครื่องตันทน คือกรรม เครื่องป้องกันจากความเป็นผู้ลาดนั้น อันท่านทำแล้ว; เพราะเหตุนี้นั่น ท่านชื่อว่าผู้มีกระแสต้านทานจากความเป็นผู้ลาดอันกระทำแล้ว. กรรม ที่เป็นบาป คือความ อันท่านมีได้ทำแล้ว; เพราะเหตุนี้นั่น ท่านชื่อว่าผู้ไม่ไดทำป.กรรมของผู้ละโมบ คือกรรมทุจริน ได้แกร์กรรมเครื่อง เป็นผู้กลิสด อันท่านมิได้ทำไว้; เพราะเหตุนี้นั่น ท่านชื่อว่า ผู้มิได้ทำกรรมที่หยาบช้า. คำว่า "ท่านมีกรรมนามได้ทำแล้ว เป็นดังนี้ เราทั้งหลายย่อมกล่าวเพราะเหตุไร ? เพราะกรรมงามแม่ทุกประกอรภัน ท่านทำแล้ว, กรรมอันเป็นบาปแม้ทุกประกอรภัน ท่านมิได้ทำแล้ว; เพราะ