ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค (ค.อก) - ปฐมมนต์ปาสาทิกาเลา ภาค ๓ - หน้า 40
วัดที่ลานพระเจดีย์ วัดที่ลานต้นโพธิ์ อุโบสถ วัด อารีวิรัติ วัดที่เรือนไฟ วัดที่โรงอุโบสถ ขึ้นวัดชั้น ๒ มหาวิทยาลัย ๑๔. จริงอยู่ กุลบุตร ใด พิงกล่าวว่า "เรารุษศิลอยู่, กรรมด้วยอภาสมาจาริ วัดจะมีประโยชน์อะไร ? " ข้อศิลของกุลบุตรนั้น จักบริบูรณ์ได้ นั้น ไม่ใช่ฐานที่จะมีได้. แต่เมื่ออภาสมาจาริ วัดบริบูรณ์ ศิลจะบริบูรณ์ เมื่อลงศาเต็มอือ " คำของกุลบุตรนั้น ถัก บริบูรณ์ได้ นั้นมิใช่ฐานที่จะมีได้" เรื่องนี้ควรให้คิดสาร เพราะเหตุนนั้น กุลบุตรนี้ควรเป็นภุญ แม้วัด มีองค์เดียวกัน วัดเป็นตัน ที่ท่านเรียกว่า อภาสมาจาริ วัดให้บริบูรณ์ด้วยดีเสียก่อน. เบื่องหน้าแต่การชำระศิลให้หมวดนั้น ควรจะดัดปลิวโพธิ (ความ กังวล) อย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งมีอยู่ ในบรรปลิวโพธิ ๑๐ อย่างที่พระ อาจารย์หลายท่านกล่าวไว้ ว่า
"ปลิวโพธิ (ความกังวล) ๑๐ อย่างนั้น คือ
อาวาส ๑ ตระกูล ๑ ลาภ (คืออัฐย์สิ่ง) คณะ
(คือหมู่) ๑ งาน ๑ (คือการก่อสร้าง) เป็นที่
คำรัญ ๑ อัษฐานะ (คือเดินทางไกล) ๑ ญาติ ๑
อาพาธ ๑ กัลยาณะ (คือการเรียนปริญญา ๑
อิทธิฤทธิ์ ๑."
@ อง. ปฐกว. ๒๒/๕๕-๖๖