การเจริญสติบริฐานผ่านลมหายใจ ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 3 หน้า 32
หน้าที่ 32 / 217

สรุปเนื้อหา

บทนี้กล่าวถึงการพิจารณาลมหายใจทั้งขณะที่หายใจเข้าและออก โดยเน้นการรู้จักระยะเวลาของลมหายใจและความรู้สึกที่เกิดขึ้น ซึ่งทำให้ภิกษุตระหนักถึงอาการต่าง ๆ ในการหายใจ การเจริญสติบรบฐานนี้จึงเป็นการพัฒนาความเข้าใจภายในตนเอง เมื่อมีกระบวนการพิจารณาแบบนี้จึงทำให้พิจารณาเห็นถึงการเชื่อมโยงระหว่างลมหายใจและสภาพจิตของตน นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงอาการทั้ง ๕ ที่เกี่ยวข้องกับการรับรู้ลมหายใจเข้าและออกเพื่อเพิ่มความชัดเจนในการปฏิบัติอย่างถูกต้อง.

หัวข้อประเด็น

-การเจริญสติ
-ลมหายใจ
-การพิจารณา
-การทำสมาธิ
-การปฏิบัติธรรม

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปฐมคือการพิจารณาเห็นภายในายังดังนี้. แม้ในบทที่กำหนดด้วยลมหายใจนี้เหมือนกัน ส่วนความ แลกกันมีดังต่อไปนี้:- ในบทที่กำหนดด้วยลมหายใจนั่น ท่านกล่าว ไว้ว่า "เมื่อลมหายใจยาว ย่อมหายใจเข้าในขณะนั้นบ้างยาว" ดังนี้ ฉันใด ในบทที่กำหนดด้วยลมหายใจนี้ มีคำที่มาในบทว่า "เมื่อหายใจ เข้šanai ย่อมหายใจเข้าในขณะนี้บ้างเลย" ฉันนั้น. เพราะ- จะนั่น พึงประกอบด้วยสามารถแห่งบทที่กำหนดว่าลมหายใจนั้น งดงามว่า "เพราะเหตุนี้ ท่านจึงกล่าวว่า 'การเจริญสติบริฐาน คือการพิจารณา เห็นภายใน" ภิกษุนี้ เมื่อรู้จักลมหายใจเข้าและหายใจออกโดย อาการ ๕ อย่างเหล่านี้ ด้วยอำนาจลาวาและด้วยอำนาจนิดหน่อย ดั่งพรรณนามานี้ บัณฑิตพิพากษาว่า "ภิกษุเมื่อหายใจในขยาน ย่อมรู้ชัดว่า 'เราทายใจเข้าไป' ส ฯ หรือเมื่อามายใจออกฉัน ดังนี้ อันนี้ เมื่อภิกษุนี้รู้อย่างนี้ วรรณะ (คืออาการ) ทั้ง ๔ คือ ลมหายใจเข้า ยาวและสั้น แม้เมื่อหายใจออกก็เช่นนั้น ยอมหรือ ไปเฉพาะที่ปลายอุโมงค์ของภิกษุ นี้จะifié. ข้อว่า สัพพายปฏิสวะทอ อสุสสุสุกมิตา เทพ ๆ ปลอดสิกสุสักมิดิ สิกขติ มืออธิบายว่า เจ่ออ้อมสำเหนียกว่า " เรากำทำเบื้องต้น ทาม- กลาง และที่สุด แห่งกองลมหายใจทั้งสิ้น ให้รู้แจ้ง คือทำให้ ปรากฏหายใจเข้า" (และ) ย่อมสำเหนียว่า " เรากำทำเบื้องต้น ทามกลาง และที่สุด แห่งกองลมหายใจออกทั้งสิ้น ให้รู้แจ้ง คือทำให้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More