การตีความคำสอนในพระธรรม : หน้า 162/217

ปรโยค๓ - ปฐมสัมมนาปาฐกถานคาเปลาะ ๑ - หน้าที่ 161 บาทาคา๖ว่า ภูติ๙ เ​​ยียม ต๙๙๐ ตีความว่า เมื่อภิญญ์ แม่นั้น ผู้ไม่ใช่พระอรหันต์เลย แสดงว่าเป็นพระอรหันต์ ฉันโภชนะ ที่นะได๕๙, โภชน๙ ที่เรอัลิ ชื่อว่า เป็นอรหันต์แล้ว ด้วยความ เป็นโมฆ เพราะเธอฉันโภชน๙๙ ที่นะโล่งมนุษย์ทั้งหลายแล้วได้ม เปรียบเหมือนนายพรานกพผู้มีเครื่องปกปิด ล่๓ คือ ล่อล้างนะนั่น ก็ภิญญ์เหล่าใด เมื่อไม่รู้ถ่านาแห่งประโยชน์นี้ ย่อมฉันด้อจากการ อย่างนี้,ภิญญ์เป็นอันมาก มีภากสภาพะพัค์, มีกิริยามารม ไม่สำรวมแล้ว, ภิกษุผู้เลวรามเหตานี้ ย่อมเข้าถึงเช่นนรกเพราะกรรม ทั้งหลายที่เลวราม๓๖. บทว่า กาลาวกุษฎา ได้แก่ ผู้มีคองค์ที่พันด้วยกาสะวะ มๅคำ อธิบายว่า "คุณเครื่องเป็นสนฌะ คือ พระอรหัตผล ย่อมไม่มีเผานก เหล่าใด, บุคคลเหล่านี้ มีแต่การรงไว้ชั่งช้แห่งพระอรรถนะเพียงนี้ เท่านั้น." คำว่า "ผู้มีภาสะพันคอ" นี้ เป็นชื่อแห่งบรรพิต ผู้ทิ้ง ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้เองนั่นว่า "คู่ฉอาณานต! ก็แส โลดรส่งทั้งหลาย ผู้มีภาสะพันคอ จักมีในภาคอนาคต." บทว่า ปาปุณฺญๅ ได้แก่ ผู้มีธรรมลามก. บทว่า อุตฺตุณฺฑๅ ได้แก่ ผู้ไม่สำรวมทางกายเป็นต้น บทว่า ปาปๅ ได้แก่ บุคคลลามก. สองบทว่า ปาปี กุมฺมวิ ความว่า เพราะกรรมที่เลวราม ทั้งหลาย มีการล่อลวงผู้อื่นเป็นต้นเหล่านั้น อุตฺตๅทำแล้ว เพราะไม่เห็น โทษในเวลาภะทำ.