ปฐมม์มนต์าปสาทกานแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 151 : หน้า 152/217

ประโยค - ปฐมม์มนต์าปสาทกานแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 151 สองบทว่า อนุตฺตา อหนุสุง ความว่า วรรณะแห่งสิริที่ใหม่ เอี่ยมอย่างอื่นแก่ กิญฺญูหล่านนั้น ได้เป็นผู้มี น้ำวะ ด้วยวรรณะนั้น บทว่า ปินฺทุริยา ความว่า คือว่าเป็นผู้มือนหรืออิ่ม โดยความที่ อินทรีย์ทั้งหลายมีเป็นที่ ๕ ไม่เชื่อฟัง เพราะโอกาสที่ปุถุชนทั้ง ๕ ตั้งมั่น เป็นของบริสุทธิ์ บทว่า ปณฺณมุนฺมาธูญ มีความว่า เป็นผู้มีน้ำวะโดยไม่ แปลกกัน แม้จริง ถึงกระนั้น สีหน้าของกิญฺญูหล่านนั้น ก็ยังโมเกิด ไป ว่าเวรณะแห่งสิริระ อธิบายว่า "่องไลไม่หมดหมอง คือ บริสุทธิ์" บทว่า วิปุสนฺนอญฺญ มีความว่า ก็ภิญฺญูหล่านนั้นเป็นผู้มี น้ำวะด้วยวรรณะใด ซึ่งเป็นเช่นกันกับดอกกรรณิการ์ วรรณะเช่นนั้น ของมนุษย์ทั้งหลายแม่หล่านั้น ก็มีอยู่ เหมือนอย่างว่า ( วรรณะ เช่นนั้น ) ของมนุษย์เหล่านี้ เป็นฉันใด ของกิญฺญูหล่านนี้ ไม่เป็นฉันนั้น คือ ผิวพรรณของกิญฺญูหล่านั้น ผุดผ่อง เพราะเหตุนัน พระธรรม- สังฆาภากรย์ทั้งหลาย จึงว่าไว้ว่า "มีกิญฺญูหล่านผุดผ่อง" ด้วย ประกายอ้างนี้แหละ กิญฺญูหล่านนี้ ไม่มั้นประองค์อยู่ท่ามกลางและปริโลชฯลฯ ทั้งไม่มั่นประกอบพระกรรมฐานด้วย, โดยที่แท้ ครับฉันโภชนะที่ ประดิษฎ์ ซึ่งได้มาด้วยการบรรพฤกษ์ที่ไม่เป็นจริง เป็นการหลอกลวง แล้วตามประกอบอยู่ทั้งความเป็นผู้ฉันดีในความหลับตามสบาย และความ