ปฐมสมันดาปสาทกแปล ภาค 3 - หน้า 88 : หน้า 89/217

ประโยค(ฉบับ) - ปฐมสมันดาปสาทกแปล ภาค 3 - หน้า 88 [ภิญญ่าพ่อแม่เป็นต้นในกล้องไม่ต้องปราบสมาชิก] ในวิสัยแห่งติยปราชินีนี้ ผู้ศักยาวรารบเรืองทั้งหลายแม้ เหล่าอื่น มีองฟางเป็นต้น. จริงอยู่ ภิกษุใด ทำในใจว่า "เราจัก เช็ดคาบหรือหอกที่เป็นเลือด" แล้วสอดเข้าไปในกองฟาง มามารคา กี้. ดึกกี้ดี พระอรหันต์ดีดี คนอาจศึกษค่ะดีดี ยึดกี้ดีดี เปรตกี้ดี สัตว์ ดิริฉานกี้ดี ซึ่งนอนอยู่ในกองฟางนั้นตาย ภิกษุนี้ ด้วยอำนาจแห่ง โวหาร เรียกว่า " ขอตาฯ " ได้ แต่เพราะไม่มีรถตนมา เธอจึง ไม่ถูกต้องกรรม ทั้งไม่ต้องอบัติ ส่วนภิกษุใด เมื่อกำลังกอสอน ( ดาบ หรือหอกนั้น) เข้าไปด้วยอาการอย่างนั้น กำหนดได้ว่าลมผัสกับร่างกาย ก็ตายเข้าไปมาให้ตายด้วยคิดว่า " จะรอยจะมีตัวอยู่ภายใน จngaตายเสีย เถอะ. " กรรมพันธุ์ (ข้อผูกพันทางกรรม) และคาบติดของเธอนั้น พิง ทราบโดยสมควรแก่เรื่องเหล่านั้น. เมื่อภิกษุอวด ( ดาบหรือหอกนั้น) เข้าไปเพื่อเก็บไว้ในกองฟางนั้นดีดี โยนเข้าไปที่พุ่มไม้ในป่าวเป็นต้นดีดี ก็ทันี้. [ภิญญ่าพ่อในสนามรบเป็นทั้งปราชินีและปัญญา] ภิญญ่า กล่าวว่า " เราจะผจญให้ตาย " แล้วก็ล้มร่างกำลังก เดินไปด้วยเทคเหมือนโรคตาย. ภิกษุนี้ ย่อมถูกต้องอันตรายรกด้วย เป็นปราชินีด้วย ส่วนภิญญู่ เห็นนักรบคนอื่นและบิดาซึ่งกำลังทำงาน ( กรรมรบ ) อยู่ในเสนาฝ่ายข้าศึก ถึงลุกครรไปรในเฉพาะตัวรบ ด้วย คิดในใจว่า " ลูกรบแทงลูกค้านั้นแล้วจับแทงมิดของเรา. " ภิก รูปนี้ ย่อมชื่อว่าเป็นปัญญาดา (ผู้ฆ่ามิดา) ในเมื่อองค์ครูงไปตาม