ปฐมมณีปสาทกาแปล ภาค ๑ : หน้า 201/217

ประโยคย่อ - ปฐมมณีปสาทกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 200 นำอัศจรรย์ พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมทรงแสดงธรรมให้ประจักษ์หนอ! ธรรมธาตุ อันพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ทรงแสดงตลอด ยังคง ได้ทำกรรมยังพรายให้ปรากฏ "กิทธรรมว่า พระจินดาลพทั้งหลาย ไม่ทำกรรมแสดงให้ปรากฏเพราะไม่มีเหตุ เพราะฉะนั้น พระอักขระจึงถามพระมหาโมคลาลณเฐรนว่า "คู่่ออาวุโส โมคลาลณะ! อะไรหนอ เป็นเหตุ? อะไรหนอเป็นปัจจัยแห่งกันทำกรรมแสดงพรายให้ปรากฏ?" แต่พระเถระกล่วว่า ว่า"อาวุโส ลักขณะ ! ยังไม่เป็นกาลสมควรแปลตัน โดยเหตุที่ท่านมีความประสงค์จะให้พระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นพยานเสียก่อน จึงพากันณ ถยนาน์ เพราะฉะนั้น ภิกษุทั้งหลาย ผู้ที่ยังได้เห็นความอุตตุนี้ด้วยตนเองแล้ว จะบังคับให้เชื่อได้โดยง่าย ภายหลัง แท่นั้น พระมหาโมคลาลณเฐร ถูกพระลักขณะในสำนักพระผู้-มีพระภาคเจ้า จึงได้พยากรณ์ โดยน้อมว่า "อิติหา อาวุโส." บรรดานกเหล่านี้ นบทว่า อภิฤทธิ์สูงลิข ได้แก่ ผู้มีแต่ร่างกระดูก ซึ่งมีสีขาว ไม่มีเนื้อและโลหิต แรงยักษ์ เหยี่ยวยักษ์ และนกตะกรมุขัง แม้เหล่านี้ พึงทราบว่า "แรงบ้าง เหยี่ยวบ้าง นกตะกรมุขัง" ครีบนี้ไม่มาแต่สุดคลอง(แห่งจักร) ของฝูงแรงนี้เป็นต้นตามปกติ สองกว่าคือ อนุโมติวา อนุโมติวา ได้แก่ พากันติดตามไปแล้ว ฯ บทว่า วิญญาณติ ได้แก่ จิกแล้วบินไป อีกอย่างหนึ่ง ปา่ว่า "วิญญาณติ" ก็มี อธิบายว่า "ย่อมสัมจีด ด้วยจะอยาปกติโล่ง