ประโยค - ปฐมสมันต์ปาสาทิพา ภาค ๑ หน้า 120 : หน้า 121/217

ประโยค - ปฐมสมันต์ปาสาทิพา ภาค ๑ หน้า 120 ในกรบอก มีวิตฉันฉบับนี้:- สองกว่า ปุโจ โณติ มี ความว่า ภิกษุถูกฆาตอย่างนี้ว่า "ท่านขอรับ; บุคคลตายอย่างไร จึง จะได้รับทรัพย์ หรือจะเกิดขึ้นในสวรรค์ ?" ดังนี้ จึงบอก. ในกรบำราศน มีวิตฉันฉบับนี้:- กล่าวว่า อุปโจ ได้แก่ ไม่ถูก เขาถามอย่างนั้น บอกเสียเองนั้นแล. สงบกรรมและนิมิตกรรม พึงทราบตามนี้ที่กล่าวมาแล้ว ใน อธินนาทกถา. [ ว่าด้วยอนาปีติวาร ] พระอุปลิเสธะ ครับแสดงประภาดของอาณัติโดยประการต่าง ๆ อย่างนั้นแล้ว บัดนี้ เมื่จะแสดงอนาบัติ จึงกล่าวว่า " อนาปุตติ อาณูจิฎอ " เป็นอาณัติ. บรศบาคณะนั้น บทว่า อสตูจิฺ ได้แก่ ไม่รู้ว่า "ผู้นั่ง จักตายด้วยความ พยายามนี้." จริงอยู่ เมื่ผู้อื่นแม้จะไป ด้วย ความพยายามที่ตนไม่ใคร่ค่ายอย่างนั้น ไม่เป็นอาณัติ. ประหนึ่งองค์พระผู้มุ- พระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า " ดูก่อนภิกฺขุ ! ไม่เป็นอาณัตเพราะไมกลัง." บทว่า อานนตุสฺส ได้แก่ ไม่รู้ว่า "ผู้นั่ง จักตายด้วยความ พยายามนี้." เมื่ผู้อื่นแม้จะไปด้วยความพยายาม ไม่เป็นอาณัติ ดั่งพระ ผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ในเรื่องบันฑบาตเจือด้วยพิมพ์ว่า " ดูก่อนภิกฺขุ ! ไม่ต้องอาบัติแก่เธอผู้นู้รู้." ข้อว่า น มรณธิปปายสุ ได้แก่ ไม่ปรารถนาจะให้ตาย.