สาระการดูแลผู้ป่วยตามหลักพระพุทธศาสนา : หน้า 136/217

ประโยค(๓) - ปฐมปัตมะปาสาคาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 135 ตอบแทน ควรทำสังเกตคนทั้งหมดนั้น. ตะกูลที่มีศรัทธา บำรุงด้วย ปัจจัย ๔ ย่อมตั้งอยู่ในฐานะเป็นมารดาและบิดาของภูมิสงฆ์. ถ้าใน ตระกูลนั้น มีบางคนเป็นไข้ ชนทั้งหลายเรียนขอเพื่อประโยชน์แก่ ผู้เป็นไข้ขึ้นว่า 'ท่านอรบ! ขอพระองค์ท่านทำสงเคราะห์ให้ด้วยความ วิสาสะเถิด." ไม่ควรให้ ทั้งไม่ควรทำเลย. ถ้าหากพวกเขารู้สิ่งที่ควร เรียน ถามอย่างนี้ว่า "ท่านอรบ!" เขาปลุกสอสะอะไรแก้โรคชื่อโนน? ภิกษุ จะตอบว่า "เขาเอาสิ่งนี้และสิ่งนี้ ทำ (เกลือ)" ดังนี้ ก็วร. ก็ ภิกษุถูกฎหลักสี่เรียนถามอย่างนี้ว่า "ท่านอรบ! มารดาของกระผม เป็นไข้ ขอได้โปรดบอกสอสะด้วยเถิด" ดังนี้ ไม่ควรอบ. แต่ควร สนทนาถ้อยคำกันและกันว่า "อาวุโส! ในโรคชนิดนี้ของภูมิชื่อ โนน. เขาปรุงสอสะอะไร?" ภิกษุทั้งหลายเรียนว่า "เขาเอาสิ่งนี้ และนี้ปรุงสอสะ ข อรอ?" ฝ่ายขอบ้าน ฟังกระสนานกันแล้ว ย่อม ปรุงสอสะแก่มารดา; ข้อที่ก็ภิกษุสนทนากันนั้น ย่อมสมควร. [เรื่องพระมหาปุณฺณโมวา: เรื่องยาแก้โรค] ได้ยินว่า แม้พระมหาปุณฺณโมวา เมื่อพระเทวีของพระเจ้าสะกา เกิดประชวรพระโรคนี้ นิฺทุณมานัดสนมนครหนึ่งมาสเรียนถาม ท่านก็ไม่ พูดว่า "ไม่รู้" ได้สนทนากับภิกษุเหมือนอย่างที่กล่าวมาแล้วนั้นแหละ. ข้าราชบริพารฟังคำสนทนานั้นแล้ว ได้ปรุงสอสะถวายแต่พระเทวีพระองค์ นั้น. และเมื่อพระโรคสงบลงแล้ว ข้าราชบริพารได้บรรททุกนอกสอสะให้ เติมพร้อมทั้งใคร่อีวะและทาหนะ ๑๓๐ นำไปวางไว้ใกล้ท้องพระ เธอ แล้วเรียนว่า "ท่านเจ้าขา! โปรดทำการบูชาด้วยดอกไม้เถิด."