การปฏิบัติและฤทธิ์ในพระธรรม : หน้า 135/217

ประโยค(-) ปฐมสมันต์ภาค ๑ หน้า 134 เหล่านี้ ไม่เป็นการทำฤทธิ์ เมื่อทำสั่ว (แม่นเหล่านั้น) ก็ไม่เป็นเวทย์ หรือไม่เป็นอาบัติ เพราะประทุษร้ายสกุล ถ้าพี่จะไง น้องสะใภ้ หรือพี่ขวัญ เป็นไง ถ้าเขาเป็นฤทธิ์ จะทำสัณห์ฤทธิ์แม่เหล่านั้น ก็อาจ ถามเขาให้แล้ว ถ้าเขาไม่เป็นฤทธิ์ พึงทำให้แก่พี่ชาย และพี่หญิง ด้วยสั่งว่า " จงให้ในที่ปฏิบัติงของท่าน" อีกอย่างหนึ่ง พึงทำให้แก่ แก่มดของเขา ด้วยสั่งว่า " จงให้แก่แม่คราดและบิดาของพวกเจ้าเกิด" พิงทราบวิจัยในบททั้งปวงโดยอาญานี้ อัคณิบุเหมื่อจะใช้นามแซร ทั้งหลาย ให้แก่สามจากป่า เพื่อประโยชน์แก่พี่จะให้ น้องสะใภ้ เป็นต้นเหล่านี้ ควรใช้พวกสามะแรที่เป็นฤทธิให้มามา หรือพึงให้นำมาเพื่อประโยชน์แก่คนแล้วจิงให้ไป. แม้ว่าพวกสามะแร่ญุไม่ใชฤ๙ติเหล่านั้น ก็อาจนำมาด้วยหัวข้อวิตว่า " พวกเราจะนำเอาวาวพระอุปชะนะะ." โยมมารดาและบิดาของพระอุปชะนะะ เป็นใช่ มังวิสาร. และพระอุปชะนะะหลีกไปสู่ที่สุดเสีย. สัทวิธีราก ควรให้สัจจอเป็นของพระอุปชะนะะ. ถ้าไม่มี ควรบริจาคเล่าสรรของตน ถวายพระอุปชะนะะให้ไป. แม้ของของตน ก็ไม่มี ควรแสดงหาทำให้เป็นของของพระอุปชะนะะแล้วให้ไป โดยดั่งกล่าวแล้ว ในโยมมารดาและบิดาของสัทวิธีราก แม้พระอุปชะนะะ ก็อาจปฏิบัติเหมือนอย่างนั้นเหมือนกัน. ในอาจารย์และอันเดตาก็เช่นนี้. [ฤทธิ์ควรทำยาให้แก่ก้น ๕ จำพวก] บุคคลแม้นได้ คือ คนบราม โจร นักรบแพร่ง ผู้เป็นใหญ่ ๑ คนที่พวกฤ๎ตะเตรียมจะไป ๑ เป็นไปเข้ามาสู่ thea. ฤ๎ตะผู้ไม่หวัง