การไม่กลัวความตายและอาถรรพ์ในพระธรรม : หน้า 196/217

ประโยค - ปฐมมณีปากกาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๙๕ ผมยอมไม่กลัวต่อความตาย." เพราะเหตุนี้ จึงไม่มีอาถรรพ์อันนั้น. แม้ในเรื่องความเดือดร้อนใจ ก็มีเหมือนกันนั้น ๓ เรื่องถัดจากเรื่อง ความเดือดร้อนใจนั้นไปเป็นเหมือนเรื่องความเพียรนั้นเอง บรรดาเรื่องเทวนาคัทหลาย พึงทราบว่านฉันในเรื่องที่แรก ก่อน:- ภิกษ์นั้นตั้งอยู่ในอิริยาบถขนัด ด้วยกำลังแห่งความพิจารณา จึงตอบว่า " ดูก่อนอาจารย์ทั้งหลาย! อันคนพอจรัยไม่สามารถ จะดอกฉันได้" เพราะเหตุนี้ จึงไม่มีอาถรรพ์แกะเธอ ส่วนในเรื่องที่ ๒ เป็นอาถรรพ์วัตถุ เพราะภิกษุอื่นไม่ได้ทำการอุตรามุตธรรมที่เป็นที่อ้อม เข้ามาในตน กล่าวโดยอ้อมว่า " ดูก่อนอาจารย์ทั้งหลาย อันปลอดภัย ไม่สามารถ ( จะอกคลื่นได้) ." ในเรื่องพราหมณ์ทั้งหลาย มีวิจารณ์ดั่งนี้:- ได้ยินว่า พราหมณ์ คนนัน ได้กล่าวว่า " มินิดอ่ะพระอรหัสทั้งหลาย ลงมาเกิดใช่ !" ดังนี้ อย่างเดียก็มิได้, ( โดยที่แท้) คำพูดทั้งหมดที่ปล่อยออกจาก ปากของพราหมณ์นั้น ประกอบด้วยขาะวาระหันตั้งนั้น ดังว่า " ท่านทั้งหลาย จงปลอดอาสนะ จงว่ายน้ำล้าน้ำแก่พระรหัสท ทั้งหลาย ขอพระรหัสทั้งหลาย จงลงน้ำเกิด. " ก็จิพูดนั้นของ พราหมณ์นั้น เป็นการกล่าวด้วยความเลื่อมใส คือ เป็นคำกล่าวของ พราหมณ์ผู้กำลังศรัทธาของตนให้จะมีกำลังขึ้นแล้ว เพราะความ เป็นผู้สักการรจิต, เพราะเหตุนี้ พระผู็พระภาคเจ้า จึงตรัสว่า " ดูก่อนอิทธทฆังหลาย! ไม่เป็นอาบัติ เพราะการกล่าวว่าความเลื่อมใส." อันภิกษุผู็ถูกขาปล่อยอย่างนั้น ไม่ควรเป็นผู้รังเกียจเลยบริโภคัง