จตุคตปราชิก และประโยชน์ของการสอนธรรม : หน้า 150/217

ประโยค - ปฐมมันปาส্লากาแปล ภาค ๑ หน้า 149 จตุคตปราชิก วรรคาน พระศาสดา ผู้ทรงรู้แจ้งลังก์ทั้ง ๔ ทรงประกาศ อุตตตภาราชิกได้แล้ว มาถึง ลำดับ สังวรณาแห่งจตุคตปราชิกนั้นแล้ว เพราะเหตุ- นั้น คำใดที่จะพึงรู้ได้ง่าย และคำที่พามเข้ได้ ประกาศแล้วในเบื้องต้น สังวรณานี้ แห่ง จตุคตปราชิกแก่นั่ง ขณะกล่าวนั้น ๆ เสีย. [ เรื่องภิกษุพวกจำพรรษามีผืนแม่วักคุมทา ] คำว่า " เตน สมเยน พุทโธ ภควา เวลาสิญ วิริติ" เปน ๆ กิณฑิน กุมณฑุต อภิฤทธิ์" ความว่า พวกเราจงช่วยกันอ่านอยากิจการ ที่ควรทำ ในนามและในสวนเป็นต้น ของพวกกุตัสสิเดิด มีคำอธิบว่า " พวกเราจงบอก และจงพร่ำสอนว่า 'พวกท่านควรทำอย่างนี้' ไม่ควร ทำอย่างนี้." บทว่า พุทคุโย ได้แก่ การงานของทุติ บทว่า อุตตริมนุสูทธมุสล ได้แก่ ธรรมที่ส่องเหล}</s>พวก มนุษย์ไป อภิรายว่า " ธรรมที่ส่องเหลายพวกมนุษย์ไป ให้สึงความ เป็นพรหม หรือพระนิมพาน." อีกอย่างหนึ่ง ได้แก่ธรรมของมนุษย์ ผู้ขอดำ คืออุบลผู้ประเสริฐ ซึ่งเป็นผู้ได้งาน และเป็นพระ อธิฐาน.