ปฐมสมันดาปากกาเปล่า ภาค 3 - บทที่ 21 : หน้า 21/217

ประโยค(คง) - ปฐมสมันดาปากกาเปล่า ภาค 3 - หน้าท 21 ขึ้นเบื้องบน คือลอยขึ้นบนอากาศ จากพื้นดินที่แตกรแหง เพราะกิ่วและกระบือเป็นต้นกระบือ ซึ่งแห้งเพราะลมและแดดเผาตลอดถึงเดือน เมษาขึ้นเต็มท้องฟ้าทั้งหมด แล้วให้ฝนตกตลอดถึงเดือนทั้งสิ้น ในชุมชนปักษ์แห่งเดือนอาสาพะ ชื่อว่า ‘ฝนห่าหนาใหญ่’ ที่ดในสมัยในฤดูในฤดู ถูถูกกล. จริงอยู่ เมฆนั่น ท่านประสงค์เอาในอธิรินนี้ว่า “อากาเมรม” เพราะเหตุนี้ในเวลาสิ่งมึงถึงดูฝน. หลาย יותר ธานโโล อนุตรธาน เปิด รูปลมิติ ความว่า ฝน ทำใหญ่ ที่ตกในสมัยมีใช้ดูฤดูกัน ย่อมพัดเอาฝุ่นและละอองนั้น ๆ ไป ไม่ให้แลเห็น คือตัดใหม้หายไปในพื้นดินโดยฉับพลันทเดียว คำว่า “อาคาเมรม โบ” นี้ เป็นคำเปรียบเทียบอ้อปไม่ ถอดคำว่า “อาเมรม โบ” นั้นไป มันยังกคำว่ามาแล้วนั้นแหละ ในคำว่า “กัล ถวิลโต จ ภิกขเว อนาปานัสติสมาธิ” นี้ เป็นคำแสดงในข้อธรรมที่ถูกถาม เพราะความเป็นผู้ใคร่จะยอานาปานัสติ สมาธิอนุวัตให้พิสดาร โดยประการต่าง ๆ แมงหวัตถลอด ก็นั้น ก็ในคำว่า “กัล ถวิลโต จ” เป็นตนนี้ มีความสังเขปดังนี้ว่า “คู่อนภาคภูทั้งหลาย! อนาปานัสติสมาธิ อนิกุจอบรมแล้ว