การจัดการไฟในพื้นที่ป่าและแนวทางการป้องกัน : หน้า 147/217

ประโยค-) ปฐมมัดปลาสากแกบน ภาค ๑ - หน้าที่ 146 วนกรรมมิชฌุนุด หรือเกิดขึ้นเองในป่ากลังลูกลามมา แล้วดูไฟรบ ไฟซึ่งเป็นเหตุให้ไฟลูกลามมารบรวมกันเข้าใหม้เชือหมดแล้วดับไป ด้วยดังว่า " กระท่อมหมู่ทุหลาย จงอย่าพินาศ " ดังนี้ ย่อมคร. การที่กำจะทำแม้เครื่องป้องกัน คือการถากพื้นที่ หรือุดคุไรโดย รอบกระท่อมหมู่ทุๆ โดยประการที่ไฟซึ่งลูกลามา ไม่ได้ซื้อแล้ว จะคับไปเอง ก็ครว. Andเมื่ไฟลูกลามขึ้นแล้วเท่านั้น จึงควรทำกิจ มิคุไฟรบเป็นดับทั้งหมดนั้น. เมื่อไฟยังไม่ลูกลามขึ้น พึงใช้คนสัมบัน ให้ทำด้วยปิ๋บายวปิ๋ย. Andเมื่อลูกลามขึ้นแล้วพึงใช้นับสัมบัน ให้ทำด้วยปิ๋บายวปิ๋ย. Andเมื่อจะให้ดน้า ควรใช้น้ำที่ไม่มีมวัต สัตว์เท่านั้น [เรื่องภิกษูสั่งนายเพชรมาตให้ประชารหนเดียว] ในเรื่องตะเลงแกง มีวิธีฉันดังนี้: เป็นปราชัย เพราะว่า สั่งประชารครั้งเดียว ฉันใด, แม้นใกล้เป็นต้นว่า " ทุวิที " ปหา- เรธี " ก็พึ่งทราบว่า เป็นปราชัย ฉะนั้น. ก็เมื่อภิกษูสั่งว่า " ทุวิที " ดังนี้ เมื่อนักโทษถูกนายเพชรมาตาย ด้วยการประชารครั้งเดียว ซึ่งว่าเป็นปราชัย เพราะหยั่งลงสู่เตล้วนชั้นเดียว. แต่เมื่อนักโทษถูก นายเพชรมาตตาย ด้วยการประชาร ๓ ครั้ง เป็นผิดหมา. เมื่อ ถูกฆาตาย ในเขตตามที่กำหนดไว้ หรือในร่วมในที่กำหนดใว ย่อมไม่ ผิดที่หมาย ด้วยประการะนี้. แต่ ( เมื่อตายหมาๆ ) ในเมื่อล่วงเลยที่ กำหนดไว้ ย่อมลำคล่อน. ในที่ทุกแห่ง, ภิกษูสั่งอย่บพัน, เพชรมาตผู่ มาเท่านั้น มีโม. เหมือนอย่างว่านี้ที่กล่าวไว้แล้วในการประชารหลาย ครั้ง. เป็นฉันใด ข้อบนี้ฉันนั้น บันติดพิทปราบว่า " เมื่อภิกษูสั่งว่า