ปฐมสัมผัสที่กำแพงภา๓ - ตอน 76 : หน้า 77/217

ประโยค (ตอน) - ปฐมสัมผัสที่กำแพงภา๓ - หน้า 76 "ปลอดเซียวจากชีวิต" นั่น ท่าน (พระอุปาฐ) กล่าววwa "เข้าไปัด คือเข้าไปบ่นอินทรีย์คือชีวิตเสีย (ใจกว่าว่า!) ทำความสับต่อให้ ขาดสาย." เมื่อเข้าไปัด และเข้าไปบ่นความสับต่ิออินทรีย์ คือชีวิตเสีย ท่านกล่าววว่า "ยอมเข้าไปกัด เข้าไปบ่นอินทรีย์คือชีวิตเสีย" ในบทกษณะนั้น เนื้อความนี้นั้น ท่านแสดงด้วยบทว่า "ทำความ สับต่อให้ขาดสาย." บทว่าให้ตาย คือพรากเสีย. ในบทว่า "อินทรีย์คือ ชีวิต" นั้น อินทรีย์คือชีวิต มี 2 อย่างนั้น คือ รูปชีวิตกับ อรูปชีวิตกับร่าง. ใน 2 อย่างนั้น ในรูปชีวิตกับอรูปชีวิตกับร่าง ไม่มีความ พยายาม ใคร ๆ ไม่สามารถปลดรูปชีวิตนั้นได้. แต่ในรูป- ชีวิตกับร่าง มี บุคคลอาจปลดได้. ก็เมื่อปลูงชีวิตนั้น ชี้อว่า ปลงอรูปชีวิตด้วย. จริงอยู่ อรรูปชีวิตนั้น ย่อมดับพร้อมกับ รูปชีวิตกับร่างนั้นเอง เพราะพฤติการณ์เนื่องด้วยรูปชีวิตกับร่าง. ถามว่า ก็เมื่อปลูงชีวิตนั้น ย่อมปลุงที่เป็นอดีต หรือเป็น อนาคต หรือปัจจุบัน? ตอบว่า "ไม่ใช่อดีต ไม่ใช่อณาคต. ก็ในชีวิตกับร่าง 2 ประการ นั้น ประการหนึ่งดับไปแล้ว ประการหนึ่งยังไม่เกิดขึ้น; เพราะฉะนั้น ชื่อว่าไม่มีทั้ง 2 ประการ เพราะเป็นสิ่งที่ไม่มี, ความพยายามจึงไม่มี; เพราะความพยายามไม่มี จึงไม่อาจปลุงได้ แม้ประการหนึ่ง, จริงอยู่ แม้คำนี้ท่านพระธรรมเสนาบดีสีลบุตรว่าไว้ว่า 'สัตว์เป็นอยู่แล้ว ในขณะจิตที่เป็นอดีต ไม่ใช่กำลังเป็นอยู่ ไม่ใช่กำลังเป็นอยู่, จักเป็นอยู่ในขณะจิตที่เป็นอนาคต ไม่ใช่เป็นอยู่แล้ว ไม่ใช่กำลังเป็นอยู่, กำลัง