คุณความตายและความกรุณาในพระพุทธศาสนา : หน้า 124/217

ประโยค - ปฐมนิเทศนักศึกษา ภาค ฯ - หน้าที่ 123 วิณิทว๕คูณในติยปราชิก [เรื่องพรรคานคุณความตาย] ในเรื่องแรก (ซึ่งมีอยู่) ในเวลาแห่งวิณิทว๕คูณทั้งหมด มี วิณิทว๕คูณต่อไปนี้:- บทว่า การุณเยน ความว่า ภิกษุลานั้น เห็นความทุกข์ เพราะความเป็นไข้อย่างมากของเธอแล้ว เกิดความกรุณาขึ้น ทั้งเป็น ผู้มีความต้องการจะให้ตายด้วย แต่อิทราบว่าเธอมีความต้องการจะ ตาย จึงได้พรรณนาคุณความตายอย่างนี้ว่า "ท่านเป็นผู้มีศีล ได้ทำ กุศลไว้แล้ว เพราะเหตุไร เมื่อจะตายจึงกลัวล่ะ? ขึ้นชื่อว่า สวรรค ของผู้มีศีล เป็นของเนื่องด้วยเหตุเพียงความตายเท่านั้น มิใช่หรือ ?" วิณิทว๕คูณนั้นก็อดอาหาร เพราะการพรรณนา (คุณความตาย) ของ ภิกษุลานั้น แล้วก็มีภาวนาไปในระหว่างนั้นเอง เพราะเหตุนี้ ภิกษุลานั้น จึงต้องอาบัติ แต่ท่านพระอุบาลีเถระกล่าวไว้ด้วยอำนาจ โวหารว่า "ภิกษุลานั้น ได้พรรณนาคุณความตายด้วยความกรุณา ," เพราะฉะนั้น ถึงในบัดนี้ก็พูดเป็นนาฏิยต ก็ไมควรพรรณนาคคุณความ ตายอย่างนั้น แก่ภิกษุณีผู้นั้นแล้ว มรณภาวนาในระหว่าง ในเมืออายุแม่ ยังเหลืออยู่ชั่วขณะวาระเดียว ด้วยความพยายามก็ทรอดอาหารเป็นต้น ใช่ร, เธอเป็นผู้ชื่ออ่าอภัยนี้แล้ว แต่ควรให้คำพร่ำสอน โดยยึดว่า "ความเกิดขึ้นแห่งมรรคนและผลของท่านผู้มีศีล เป็นของ ไม่ใช่อภิรัยเลย; เพราะฉะนั้น ท่านไม่ควรทำความเกี่ยวข้องใน