ปฐมมัติปกี้นาปสาทคำแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 112 : หน้า 113/217

ประโยค - ปฐมมัติปกี้นาปสาทคำแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 112 โดยนัยดังกว่าไว้แล้วในคันง่วง ยอ้มพัน. แม้เมื่อกิษปกหลาว พอทำการเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้ว พื้น จากมือ พังทราบว่า เป็นปราชญ์เป็นต้น โดยสมควรแก่ประโยคที่ว่า เจาะจงและไม่เจาะจง ด้วยอ่านแน่พวกสัตว์ที่จะตกไปตายบนคนหลาว แน่นอน. แม้เมื่อกิษอุจบาทหลาว ด้วยมูลค่า หรือให้ปลุกตาม ข้อผูกพันทางกรรม ย่อมมีแก่อีกผู้เป็นต้นเดิมเช่นกัน ถ้าภูริได้ หลาวไปแต่งหลาวให้คนจริง ด้วยคิดว่า " สัตว์ทั้งหลาย จัดตายด้วย การประทารครั้งเดียวเท่านั้น " หรือแต่งหลาวให้ถือเข้า ด้วยคิดว่า " สัตว์ทั้งหลาย จัดตายเป็นทุกๆ " หรือกำหนดว่า " หลาวสูงไป " ปักให้ต่ำลง หรือกำหนดว่า " หลาวต่ำไป " ปักให้สูงขึ้นอีก หรือด้ค ที่ดใดตรงกัน หรือคัดที่ตรงกันไปให้ถิ่นหน่อย, เฉพาะ ๒ รูป ไม่พ้น. ก็ถอดเห็นว่า " ไว้เน็ทไม่เท่มะ แล้วเอาไปไว้ในอื่น, ถ้าหลาวนั้น ยอมเป็นของที่เธอแสงมาทำไว้ตั้งแต่ต้นเพื่อความการว่า ให้ตาย; ภูริผู้เป็นต้นเดิม ไม่พ้น. แต่เมื่อได้แสงหาได้องค์ที่เขาทำ ไว้แล้วนั่นแหละ ยกขึ้นไว้, ภูริผู้เป็นต้นเดิม ยอ้มพัน. เมือเกิดความ เดือดร้อนขึ้น, เธออหลาวไว้ในที่ตนรับมา หรือแผ่เสีย โดยนัย ดังกล่าวไว้แล้วในคันง่วง ยอ้มพัน. [ ลอวงศาสตราไรในวดลำสำหรับพิง ] ในคำว่า " อุปสฺเสน สุตฺว วา " นี้ มีนินทอยังนี้ :- ชื่อวา ที่พิง ได้แก่ เตียว หรือดัง หรือกระคอสำหรับพิง ที่ใช้เป็นนินจ หรือ เสาสำหรับพิง ของกิษผู้ซึ่งพักอยู่ในที่พักกลางวัน หรือคันไม้ซึ่งเกิดอยู่