การบิณฑบาตในพระพุทธศาสนา : หน้า 127/217

ประโยค(ตอน) - ปฐมมันปทาสักกาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 126 บทว่า อุตกฤษ ได้แก่ บิณฑบาตที่ดินได้มาครั้งแรก ซึ่งทำให้เป็นส่วนเล็ก อีกอย่างหนึ่ง อธิบายว่า "บิณฑบาตที่ยอดเยี่ยม คือประดิษฐ์ ๆ." ก็กรมาที่ทำให้เป็นส่วนเล็ก กล่าวคืออนุญาติ นั้นใคร ๆ ไม่อาจถวายได้. จริงอยู่ ถึงบิณฑบาต (ตามปกติ) เธอ ก็ได้ถวายตั้งแต่ต้นแต่ละพระธาตุลงไป. สองกว่าก็ภูมิ ได้แก่ กิญฑุเหล่านั้น คือ ผู้ฉันบิณฑบาต ตั้งแต่ต้นแต่ละพระธาตุลงไป, ได้ว่า กิญฑุเหล่านั้น ได้บรรเทภาพ ทั้งหมดทุกรูป. คำที่เหลือในเรื่องนี้ ชัดเจนทั้งนั้น. อันกิญฑุได้ บิณฑบาตที่ประดิษฐ์โดยเคราพ ในกระดูกจากมิฉะนั้นไม่มีศรัทธา ยังไม่ได้พิจารณา ตนเองไม่ควรฉันด้วย ทั้งไม่ควรถวายแก่อภิญญา เหล่านั้นด้วย. กิญฑุได้จากอาหารหรือของครอบบันฉันเป็นสิ่งใด ที่เป็นของ ค้างคืนมาจากกระดูกจากกระดูกจากกระดูกจากกระดูกจากกระดูก, ภัตตาหารเป็นต้นมั่นนั้น ไม่ควรฉัน เพราะว่า ตระกูลเหล่านั้น ย่อมถวายแม้วัตถุที่เขาไม่ได้เอาอะไรปิดไว้ ซึ่งมีงูและแมลงป่องเป็นต้นจำนวนอยู่ เป็นของที่จะต้องทิ้งเป็นธรรมดา, กิญฑุไม่ควรรับบิณฑบาตแม่ที่เป็นของด้วยวัตถุ มีของหอมและมันเป็นต้นจากกระดูกจากฉันนั้น. จริงอยู่ ตระกูลฉีกูเหล็กเหล่านั้น ย่อมสำคัญ ซึ่งภัตาหารเนื่องด้วยฉัตรคู่อีกด้วยโรคในร่างกายแล้วเก็บไว้ว่า เป็นของควรถวายเถ. [เรื่องกิญฑุถอดงายพิน] ในเรื่องทดองยอดพิษ มีวิจินฉับดังนี้:- กิญฑุเมื่อจะทดลอง จิทดองทั้ง ๒ อย่าง (ทดลองยอดพิษและบุคคล) คือ ทดลองยอดพิษ