การพัฒนาภายในและการบรรลุในพระพุทธศาสนา : หน้า 16/217

จากความเป็นผู้โดดเดี่ยววัน ถึงแม้จะทรงทราบ ก็เป็นเหมือนไม่ทรงทราบ จึงได้รัศกึษาท่านพระอานนท์มา เพื่อให้ตั้งเรื่องขึ้น ข้อว่า กินุ โบร อานนท์ ทนุภูติ วิชภิญญ์สูงโมง มีความว่า พระองค์ทรงรังสรรค์ว่า "คู่ถ่อนอานนท์" ในกล่อ่นก่อนนี้ไป พวกกกินุเป็นอำนาจนมาก ย่อมมาสู้ที่ภูติจก โดยรวมเป็นพวกเดียวกัน เรียนเออญุต คำปรูณา สายายอยู่ อารามอ่อนปรากฏดูรังรุ่งเรืองเป็นอันเดียวกัน แต่ปัจจนี้ โดยล่วงไปเพียงจิ้น คือ กินุสูงคู่เหมือนน้อยไป คืบเป็นประหนึ่งว่าเบาบาง เล็กน้อย ร่ำรวย โหรงเหรงไปมีเหตุอะไรหรือ ? พวกกถุหยุดไปในศิกทั้งหลายหรือ ? [ พระอานนท์ทูลให้รัศซบบรรลย์ฐานอย่างอื่นแก่พวกกถุ] ลำดับนั้น ท่านพระอานนท์ เมื่อไม่กำหนดเหตุที่กินุเหล่านั้น ถึงนรภาพไป เพราะผลแห่งกรรม แต่งกำหนดเพราะความมัน ประกอบในอสูกรรมฐานเป็นปัจจัย จึงได้ราบูฏคำเป็นต้นว่า " ตา ทิฎฐิ นภุต ภวะ " ดังนี้ เมื่อจะลทูลพระกรรมฐานอย่างอื่น เพื่อให้กถุทั้งหลายบรุอฏผล จึงได้ราบูฏคำเป็นต้นว่า " สาร ภนุต ภวา " ดังนี้ คำนี้มีความว่่า " ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !" ดังนั้นพระองค์คงโอภาส ของพระผู้มีพระภาคเจ้าโปรดตรัสออกการณ์ อย่างอื่น ซึ่งเป็นเหตุให้กถุภูสูงมั่งคั่งอยู่ในพระอรหันต์ว่า" จริงอยู่ พระกรรมฐานที่เป็นคุณชาตังสิงค์สงสุระ พุทธะ เป็นที่หยั่งลงสูมาฬสมุทร แม้เหล่านี้ก็มีมาก ต่างโดยประเภทคือ อนุสติ ๑๐ กสิณ ๑๐ อุดจตุวัฏฐาน ๔ พรหมวิหาร ๔ และ