การวิเคราะห์เรื่องสุจีโลเปรตรและอิทธิภารเปรตร : หน้า 206/217

ประโยค - ปฐมสัมภาคกาศากาแปล ภาค ๑ หน้า 205 [ เรื่องสุจีโลเปรตรที่ ๒ ] ในเรื่องสุจีโลเปรตรเรื่องที่ ๒ พึงทราบวินิจฉัยต่อไป :- ว่า สุจีโล คือ เป็นคนทำความเสียม ได้ง่า เขาทำลายมนุษย์ทั้งหมดหลาย และพวกเดียวกัน และยุ่งในมิตรชตระกูลว่า "คนนี้ มีความผิดชื่ออี" คนนี้ทำผิดชื่อต่อ" ดังนี้ ครุ่นยุ่งแล้ว ทำให้จิตใครความพิณาควาย. ฉะนั้น เขาจึงเกิดเป็นสุจีโลเปรตร เพราะทำมิดี คือลกรรมเพื่อการ เสวยทุกข์จากการทำลายด้วยเขาทั้งหลาย เหมือนอย่างที่เขาทำลาย พวกมนุษย์นั่นนั้น. [ เรื่องอิทธิภารเปรตร ] ในเรื่องเปรตรแทบกลูกอิทธิะ พึงทราบวินิจฉัยต่อไป :- ว่า คามภูติ คือ เป็นอามาตย์ผู้ติดสนความ สัตว์นั้นได้มีอธิษฐานหม่อ คือ มีนาม เท่าหม่อใหญ่ เพราะมีส่วนเสมอด้วยกรรม. ด้วยว่าสัตว์นั้น เพราะ เหตที่รับสนบนในสถานที่ปลอดปลอ เมื่อจะทำโทษให้ปรากฎ ด้วยการ ตัดสินความโกง ไม่น่าจะทำพวกเจ้าของไม่ให้เป็นเจ้าของ; เพราะฉะนั้น อวัยวะลับของสัตว์นั้น จึงบ่งเกิดปรากฏ เพราะเหตุที่สัตว์นั้น เมื่อ เริ่มตั้งอญัญ ได้ยกของหนักอ่อนไม่ควรจะทนให้แก่นหนักอ่อน; เพราะฉะนั้น อวัยวะลับของสัตว์นั้น จึงบ่งเกิดเป็นของหนักอ่อนไม่ควร จะทน. เพราะเหตุที่สัตว์นั้นดำรงอยู่ในตำแหน่งใด ครวจะเป็นผู้สัง เสมอ แต่ตำแหน่งในตำแหน่งนั้นแล้ว หาได้เป็นผู้สังเสมอไม่: จะนั้น สัตว์นั้น จึงได้มีการรังไม่สม่ำเสมออบอ้ออวัยวะ