ปฐมสมันตปาสาทิกา: การสละคืนและวิปัสสนา : หน้า 71/217

ประโยค (ค) - ปฐมสมันตปาสาทิกา (พิมพ์ 3 - หน้า 70 แห่งวิปัสสนาและมรรค. จงอยู่ วิปัสสนา พระผู้พระภาคตรัสเรีองว่า " การสละคืน คือกทะ เพราะย่อมละกิเลสทั้งหลายพร้อมทั้งขันธา- กับอำนาจทั้งปวง. และว่า การสละคืน คือการแถวไป เพราะย่อมแถวไปในพระนิพพาน ซึ่งดีดังจากสังขารนั้น เหตุที่อ่อนโยนไปใน ในพระนิพพานนั้น เพราะเห็นโทษแห่งสงัขตธรรม." มรรคพระผู้ม- พระภาคตรัสเรีองว่า " การสละคืน คือกทะ เพราะย่อมละกิเลส พร้อมทั้งขันธ์ทั้งปวง ด้วยสามารถจงเจตนาไหม และว่า การสละคืน คือการแถวไป เพราะย่อมแถวไปในพระนิพพาน ด้วยการกระทำให้เป็นอารมณ์." คำว่า วิวิปัสสนาญาณและมรรคญาณแม่ทั้ง ๒ พระผู้มพระภาค ตรัสเรีองว่า " อนุสาสนา" เพราะเล็งเห็นญาณด้น ๆ ในภายหลัง. ภิญญูเป็นผู้ประกอบด้วยปฏิบัสสกาญจนะภาณทั้ง ๒ อย่างนั้น หายใจออก และหายใจเข้าอยู่ บัดนิพพาทราบ " ลำเหน็จกอยู่ว่า เราจักเป็นผูมิปฏิเลิกลี้เห็นญาณชื่อปฏิสนิสสคะ ในภายหลัง หายใจออก หายใจเข้า" ดังนี้. คำว่า เอวํ ภาวิตา ความว่า เจริญแล้วด้วยการยาการอย่างนี้ คือ ด้วยอาการ ๑๖ อย่าง คำที่เหลือนัยก็ลงกล่าวแล้วนั้นแแล. ถกาว่าด้วยอานาปนัสสติสมาธิ จบ.