การสนทนาเกี่ยวกับโจรเส่า ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 3 หน้า 160
หน้าที่ 160 / 217

สรุปเนื้อหา

ในบทนี้ พระผู้มีพระภาคได้อธิบายถึงคำว่า 'โจรเส่า' โดยชี้ให้เห็นถึงการอวดคุณที่ไม่มีอยู่ในกิญญู และเหตุผลว่าทำไมจึงเรียกสิ่งที่เกิดขึ้นว่าเป็นโมฆะ เช่นเดียวกับการมองเห็นก้อนข้าวของชาวเเป้นแฝดน ที่ถูกกล่าวถึงในที่นี้ บทสนทนานี้นำเสนอถึงความผิดพลาดในความคิดและการอวดอ้างที่เกิดขึ้นในสังคม นำไปสู่การตรัสรู้และการพัฒนาจิตใจให้เข้าใจธรรมชาติของการหลีกเลี่ยงการหลงทางในกิเลส.

หัวข้อประเด็น

-ความหมายของโจรเส่า
-การอวดคุณในกิญญู
-พระพุทธเจ้ากับการศึกษา
-คำอธิบายในพุทธศาสตร์

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค 3 - ปฐมสัมผัสจากภาค 1 หน้า 159 ถามว่า "เมื่อเป็นเช่นนั้น เพราะเหตุไร จึงกล่าวว่า เป็นโจรเส่า?" แค่ว่า "เพราะว่ากิญญูนี้ กล่าวอวดอวดรุมสิทธรรมนั้นแล้ว ถือเอาปัจจัยที่เกิดขึ้น เพราะการอวดคุณที่ไม่มีอยู่ เพราะเหตุนี้ ปัจจัยเหล่านั้น ย่อมเป็นอันเธอเอา ( ด้วยการอวดธรรมที่ไม่มีอยู่ ) อย่างนั้น ล่อลวง คือกลล้อเอาด้วยอาญานอุมา" ด้วยเหตุนันแล พระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตรัสว่า "อันนั้นเพราะเหตุไร ? ดูก่อนกนิษฐังหลาย ! เพราะเหตุที่ก้อนข้าวของชาวเเป้นแฝดน อันกนิษฐันนั้นแล้ว ด้วยความเป็นโมฆะ กิญญูทั้งหลาย ! อธิบายว่า 'ดู่อนกนิษฐังทั้งหลาย เพราะก้อนข้าวของชาวเเป้นแฝดน เป็นอันกนิษฐันฉันแล้วด้วยไอจิต; เพราะเหตุนัน เราจึงกล่าวคำนั้น.'" จริงอยู่ โว ศัพท ในคำว่า " เตยยร โว " นี้ เป็นนิบาด ลงในรถสักว่าเป็นเครื่องทำให้เต็ม เหมือน โว ศัพท์ ในคำว่า เฮ หิ โว อีรา อรัญญวนปฏิฐาน เป็นอา มีว่า "จริงอยู่ พระอริยเจ้าทั้งหลาย ย่อมเสพราวไพรในป่า." เพราะเหตุนัน ผู้ศึกษาว
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More