ปฏิสนธิปาสาทิกา แก่ ภ า - หน้า 98 : หน้า 99/217

ประโยค(คัด) - ปฏิสนธิปาสาทิกา แก่ ภ า - หน้าที่ 98 เป็นอย่างนั้น อาบัติในพระรับ ไม่พึงมี, แต่ในพระรับซักลื่อ และ พอใจในอาการก็ยังเป็นอาบัติ, อย่างไร จะไม่พึงเป็นอาบัติ เพราะ รับมาเล่า? เพราะเหตุนี้ ทุกๆ มัธิกะผู้นั้นนั่นเอง, ด้วยเหตุ นั่นแล พระผู้พระภาคจึงไม่ตรัสว่า "มูลอธุสร" ในเนืองนี้, และ แม้นมัยก่อน ก็พึงทราบทุกๆนี้นั่นเอง, เพราะว่าจะรับมานั้นเป็นอันข์แท้, นี่เป็นความชอบใจ ของเราทั้งหลายในเรื่องนี้แล. เหมือนอย่างว่า ในมนุษย์สักคะนี้นั่นได ในในทินนาทนาน ถ่านนั้นแล. ก็ท่านพระสงฆ์อีกนั่นปลูกบุคคลนั้น จากชีวิตได้ไซร้, เป็นปราชัยทั้ง ๒ รูป คือ พระพุทธรัตนิกขิต้อง และพระสงฆ์รัตนิกผู้นั้น. ไม่เป็นอาบัติปรามาจารย์ผู้เป็นอัน เดิม เพราะการสั่งสกลนั้น. ไม่เป็นอาบัติโดยประการทั้งปวงในพระธรรม- รักษ์ เพราะไม่รู้ ส่วนพระพุทธรัตน์ทำความสวัสดีแก่อภิณูกัน ๒ รูป แล้วพินาศด้วยตนเอง จะนี้แล. ในในทศแห่ง คติโภวาดกตุต ชีวิตานิดังนี้:- ข้อว่า โย คณฺดูปา ปุน ปุณฺญจุตติ ควา. ภูมิว่า ภิคู้ผู้สั่งนั้น ไปสู่ที่ไกลแห่งบุคคลซึ่งตนจะพึงปลอดเสียจากชีวิตนั้น เมื่อไม่อาจปลอ บุตรนั้นจากชีวิต เพราะเขาที่การอารักขาไว้ดีแล้วจึงกลับมา. ข้อว่า ยถา สุกโลติ ตกา ดีกว่า คิฬยผู้สั่งนั้น สัง ใหม่ว่า "ต้องมาในวันที่เดียวหรือ จงเป็นอันม่า? ไปเลย ท่าน อาจเมื่อใด จงปล่อยเขาเสียจากชีวิตเมื่ออันนั้น." สองขว่า อาปฏิ คติโภวัส มีความว่า เพราะสั่งออกอย่างนั้น