การนิ่งในลมหายใจและการเข้าถึงจิต : หน้า 59/217

นิ่ง ลมหายใจเข้า และลมหายใจออก มีใช่ เป็นอารมณ์แห่งจิตดวงเดียว, และเมื่อกุญไม่รู้ ธรรม ๆ ประกาย ย่อมไม่ได้จากน (ย่อมไม่ สำเร็จ), นิ่ง ลมหายใจเข้า และลมหายใจออก มีใช่เป็นอารมณ์แห่งจิตดวงเดียว, และเมื่อกุญรู้ซึ้ง ธรรม ๆ ประกาย ย่อมได้ความ..." พระอาจารย์ทั้งหลาย ผู้กล่าวว่าทีมินิก ได้คำว่าไว้้งนั้นก่อนว่า "ก็เมื่อมิดปรากฏแล้วอย่างนั้น กุญนั้นควรไปสำนักของอาจารย์ แล้วบอกว่า 'นิ่งชื่อเห็นบันนี้ ย่อมปรากฏแก่ผมอยู่部分 อาจารย์ไม่ควรพูดว่า 'นั่นเป็นนิ่ง' หรือว่า 'ไม่ใช่นิ้ง' ควรพูดว่า 'ย่อมเป็นอย่างนั้นละคุณ' แล้วพึงพูดว่า 'คุณจงมนสิริบ่อย ๆ ' จริงอยู่ เมื่ออาจารย์พูว่า 'เป็นนิ่ง' เธอจะพึงถึงความดอหลัง, เมื่ออาจารย์พูดว่า 'ไม่ใช่นิ้ง' เธอก็จะเป็นผู้ผมคหวังอยู่; เพราะเหตุ นั้น ไม่ควรพูดแม้ทั้งสองอย่างนั้น ควรประกอบเธอนั้นไว้ในมนสิริการ นั้นแล." ส่วนอาจารย์ทั้งหลายผู้กล่าวว่าดิษมิกาได้คำว่าไว้ว่า " เธอ อันอาจารย์พึงพูดว่า "นี้เป็นนิ่งมิคคุณ! ขอให้คุณจงมมนสิกรรรมูบ่อย ๆ เกิดสัตบุรุษ! " ภายหลัง เธอรูปนั้น พึงตั้งจิตไว้ในนิ่งนันเอง. จำเดิมแต่ปฏิภาค-นิมิติดั้งนี้กาวนานี้ของเธอรูปนั้น. ย่อมมีได้ด้วยอำนาจตั้งไว้ด้วยประการอย่างนี้ สมจริงดังคำพระโพธาจารย์ทั้งหลายกล่าวไว้ว่า