การพรรณาความตายในบริบททางพระพุทธศาสนา : หน้า 104/217

ประโยค - ปฐมสัมผัสภาพสังกาสานแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 103 [ อภิปรายพรรณาความตายด้วนุและหนังสือ ] ในการพรรณาด้วยทุกุ มีวิจฉินดังนี้ :- เป็นทุกกฎImmutable เพียงแต่ออกว่่าว่า " ท่านงไปสู่เรือน หรือบ้านชั่วโน่น แล้ว พรรณาคุณความตาย แก่บุคคลมีชื่ออย่างนี้แน่. " ทุตอ้นคนส่งไป เพื่อประโยชน์แก่บุคคลใด เพราะทุกข์เกิดแก่บุคคลนั้น เป็นภูลลิจจอ แกภิกษุผูเป็นคนเดิม, เพราะเขาตาย เป็นปราชญ์. ทุตคือว่า " ด้วย เรารู้ทางสวรรค์นี้แล้ว" ไม่บอกบุคคลนั้น บอกแก่ญาติหรือสายโลหิต ของตน, เมื่อเขาตาย เป็นผิดสัตว์, ภิกษุผูเป็นคนเดิมรอดตัวไป. ทุตคืออย่างนั้นแนแน ทำกิจที่กล่าวไว้ในการพรรณาเสียงตายไป, ผิด ที่หมายเหมือนกัน. แต่เมื่อภิกษูบอกข่าวไม่เจาะจง เป็นปานิดิบาด ประมาณเท่าสนามมนุษย์ที่ตายไป ด้วยการพรรณาของทุต ถามราคา และบิดตายไป เป็นอนันต์ตรรกะตว. ในลายสังวรรณา มีวิจฉินดังนี้ :- ข้อว่า เลข ฉินฤทธิ มีความว่า ภิกษเจียนหนังสืออก ( จารึก อักษรลง ) ที่ไปไม่หรือที่ไปว่า " ผู้ใด ใช้สตลอดมาตาย หรือ กระโดดหวตาย หรือคอต่อด้วยอายอย่างอื่น มีภาระ โดดให้ไปและ กระโดดน้ำเป็นต้น, ผู้้นั้น จะได้สิ้นนี้ และสิ่งนี้ " หรือว่า " -- ฯล เป็นความชอบของผู้ัน." แมในการเขียนหนังสือที่ไม่เจาะจง บันติต ก็พิสูจน์ว่า เป็นทุกกฎ ถูลัวจิ้, และปราชญ์ โดยนับดังกล่าวแล้ว นั่นแน. แต่เมื่ออีกเขียนหนังสือเจาะจง ตนเขียนเจาะจงบุคคลใด. เพราะ