ปฐมมันปสากาม แปลภาค ๑ หน้า 128 : หน้า 129/217

ประโยค - ปฐมมันปสากามแปลภาค ๑ หน้า 128 พลัดตกลงกระทะตอ หรือจะพึงมรณภาพไป ในบ่อและเหวเป็นต้นว่า "อาวุโส! คุณจงยืนผูกที่ตรงนี้" ก็รรดาสถานที่เหล่านี้ ภูมิบางรูป ย่อมกำหนดที่ช้างบนไว้ด้วย คิดว่า "เขาจักพลัดตกจากที่นี่" บางรูป ย่อมกำหนดที่ช้างล่างไว้ ด้วยคิดว่า "เขาจักพลัดตกตายจากที่นี่" บางรูป ย่อมกำหนดที่แม่ง ๒ แห่ง ด้วยคิดว่า "เขาจักพลัดตกตายจากที่นี่" แล้วตายในที่นี่" บรรรา สถานที่ที่ก็ถูกกำหนดไว้วันนี้ ผู้ใดไม่พลัดตกไปจากที่ก็ถูกกำหนด บ้างบน พลัดตกไปจากที่อื่นก็ดี ไม่พลัดตกไปในที่ก็ถูกกำหนด ไว้ง้างล่าง พลัดตกไปในที่อื่นก็ดี พลัดตกพลัดไปในบรรดาที่กำหนด ไวทั้ง ๒ แห่ง แห่งใดแห่งหนึ่งก็ดี เมื่ผู้ตายชื่อว่าไม่เป็นอาบัติ เพราะมีความลำบากนั้น แม้ในเรื่องงงวิหารก็เช่นนี้ [เรื่องภักษ์อุบลลงเทวทัสนตยา] ในเรื่องภักษ์อุบล มือต้นฉบับดังนี้:- ได้ยินว่า ภิกษุผู้นี้เห็น ความผู้นั้นแห่งอุตตโมคคัลล มีความวิตกเป็นต้น เมื่อไม่อาจห้ามได้ ทั้งไม่ยินดีในพระศาสนา จึงเป็นผู้นำหน้าไปเพื่อเป็นอูคหัด แต่ภายหลัง คิดไว้ว่า "เราจักอาย ตามเหตุที่เรายังไม่สิ้นศิล." คราวนั้นเธอจึงยัน ภูเขานั้น แล้วโยนลงไปในเหว ทับช้างสนคนใดคนหนึ่งตาย บทว่า วิลลาการิ แปลว่า ช่างสนไม่ไผ่ หลายบทว่า นง ภิกขวา อุตตม์ ปาตตุปพุทธความว่า ตน อุบญญูไม่พึงให้ตกลงไป. ก็ว่า "อุตตาน" นั่น พระผู้พระ- ภาคเจ้าตรัสด้วยวิตติเปลี่ยนแปลงไป. แต่ในอธิกริว่า ด้วยการยังตนให้