ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค ๓ : หน้า 25/217

ประโยค - ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค ๓ - หน้า ๒๕ ทั่งหลาย ถึงกล่าวว่า " ขึ้นชื่อว่า พยัคฆ์ ย่อมแอบจับหนุมงกฎ เป็นภัคยา" แม้มันใจพูทธารูผู้ประกอบความเพียร นำพิญวาสถานนี้ ก็เหมือนกัน เข้าไปสู่ป่าแล้ว ย่อมมีไว้ได้ขึ้นผลอันอุดม." เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า เมื่ออจจะทรงแสดงอารุณ- เสนานะ อันเป็นภูมิวรณ์อันก็สำหรับประกอบชวนปัญญา เพื่อความเจริญก้าวหน้า แก่พระโภคาวารนั้น จึงตรัสพระพุทธมนต์ว่าว่า " อธุปญโฏ วา" ดังนี้. บรรดาหล่านั้น บอกว่า อธุปญโฏ วา ว่า ไปสู่ป่า อันสะดวกแก่ความสังหารในแห่งหนึ่ง ในบรรดาโป่งมียักษะที่กล่าว ไว้อย่างนี้ว่า " ที่ขอว่า ไปแก้สถานที่ภายนอกจากเสาเขื่อนออกไป นั่นทั้งหมด ชื่อว่า ป่า" และว่า เสนานะที่สูงไกลประมาณ ๕๐๐ ชั่วโม ชื่อว่า เสนานะป่า." บอกว่า ภูรมู°F๏ วา ควว่า ไปสู่ที่ใกล้ต้นไม้. บอกว่า สุขอาการโต ว่า ควว่า ไปสู่โอกาสส่ง เป็น ง ว่างเปล่า แต่ในอธิกานี้ แม็กจะเว้นป่าและโคนตันไมเสีย ไปยง เสนานะ ๓ อย่างที่เหลือ ก็ควรเรียกได้ว่า "ไปสู่เรือนวังปลา." พระผู้พระภาคเจ้า ครับทรงอิสรถานะอันสมควรแก่เจริญ อานาปนัสสติ ซึ่งเหมาะแก่ดูดุ่ง ๓ และเหมาะแก่ดูดุ ๓ และเจริญแก่ ภูกุึ้น อย่างนั้นแล้ว เมื่ออจจะทรงอิริยาบถสงบ ซึ่งเป็นฝ่ายแห่ง