ปฐมสัมผัสภาค 1 - หน้า 105 ปฐมสมันตปาสาทิกา ภาค 3 หน้า 106
หน้าที่ 106 / 217

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงเทคนิคการวินิจฉัยในมฤคามิขุมพรม โดยอธิบายถึงวิธีการตีความประโยคและการตอบสนองของมนุษย์ต่อความตาย รวมถึงการวิเคราะห์ทางปรัชญา เพื่อแสดงให้เห็นถึงสภาวะของกาลเวลาและอัตตาของบุคคล สิ่งที่สำคัญคือการทำความเข้าใจในประโยคและปรัชญาอันลึกซึ้งซึ่งสัมพันธ์กับการตาย การตระหนักถึงการมีอยู่ของตนเองและการเสียสละในสังคมที่คล้ายคลึงกับกระบวนการแห่งความรู้ในมรรค

หัวข้อประเด็น

-เทคนิคทางปรัชญา
-การตีความประโยค
-การตายและผู้มีชื่อ
-การวิเคราะห์กุลลจิต
-สาระในมหาอรรถกถา

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - ปฐมสัมผัสภาค 1 - หน้า 105 ตัวตราบเท่าที่ตัวหนังสือยังปรากฏอยู่ในใบลาน แม้จะเชื่อมต่อกันได้ ซึ่งลางไมดี หรือแผ่ไมดี แต่เมื่อทำโดยประการที่อธิบายทั้งหลายจะไม่ปรากฏสุข จึงรอดตัวไปได้ และ [อธิบายขุดลุมพรมให้คนตายดาย] บัดนี้ จะวินิจฉัยในเทคนิคแห่งมฤคามิขุมพรมเป็นดัง ที่ท่าน พระอุบาลกล่าวไว้ เพื่อแสดงวิภาคแห่งดารางประโยค ขอว่า มนุสส อุทกทิส โอปาโต ขนติ คำว่า กิญฺญูดุม เจาะจงคนบางคนด้วยว่า "ผู้มีชื่ออีชา" จะตกไปตาม ในที่ท่านนั้น เที่ยวไปแต่ลำพัง. ก่อนอื่น ถ้าหมูตชาตุปริศเป็นทุกกุฎุ ฯ ประโยค แก้กิจภูผูด เพราะเป็นประโยคแห่งปานดำบิด เป็นกุลลจิตจะ เพราะ ก่อนให้คิดคําถึงกบู่ผู้ที่ตนจะจงดูไว้, เป็นปราชญ์ เพราะเขาตาย. เมื่อผู้อื่น แต่กตกไปตาย มิเป็นอัตบัด, ถ้าผู้ใดจะเจาะด้วยคิดว่า "ผู้ใดใครผู้นั่งจดตาย" เป็นปานติตบตัวท่ามากจำนวนสัตว์ที่ตนไปตาย, เป็นอนัตตประโยค ในเพราะวัตถุแห่งอันตรียกรรม เป็นกุลลจิตและ ปาจิตติย์ ในเพราะวัตถุแห่งกูลจั้นและปาจิตติย์ ถว๋า "เทณาในการดูลูกดูนนั้นมีมาก เป็นปราชญ์ด้วยเทณา "ไหน?" แกว่า "ท่านกล่าวไว้ในมหาอรรถกถาก่อนว่า เมื่อกิจฆูดุม ทั้งโดยส่วนลึกทั้งโดยส่วนยาวและกว้าง ได้ประมาณ (ขนาด) แล้ว ถากษากองไว้ ใช้ปู๊ไกล่ำสำหรับใส่ฝุ่น โกยขึ้น เทดานที่ยังอรรถใส่สำเร็จ ซึ่งเป็นเหตุให้ตั้งขึ้น เป็นเช่นเดียวกันกับผลในลำดับแห่งมรรค, ถา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More