อภิญญาและการวินิจฉัยในศาสนา : หน้า 126/217

ประโยค - ปฐมสันต์ปาสกานฉกามาแปล ภาค ๑ หน้า 125 [ เรื่องอภิญญาท่าทางสายฟาดูก็ดีตาย ] ในเรื่องสาย มีวินิจฉัยดังนี้ :- ว่า อลสุจิโจ ได้แก่ ผู้ไม่มี เดนานะฆ่า จริงอยู่ อภิญญานั้นมีความประกอบผิดพลาดไป เพราะ- ฉะนั้น เธอจึงกราบทูลว่า " ข้าพระพุทธเจ้ามาได้แก่แสลง " เรื่องครกมี เมื่อความชัดเจนแล้วแฉะ [ เรื่องอภิญญาผู้บุตรผลิกอภิญญาผู้บาดมลาย ] ในเรื่องแรก (ซึ่งมีอยู่) ในเรื่องพากพระรัตนา มีวินิจฉัยดังนี้ :- (อภิญญาผู้ดา ได้กล่าวว่า " ท่านอย่าให้ทำให้มีญลสุขเป็น กังวล" ดังนี้ จึงผลัก (อภิญญาผู้ดา) ไป. ในเรื่องที่ ๒ มีวินิจฉัยดังนี้:- (อภิญญาผู้ดาเตือนเพื่อนพรหมจารี ) กล่าวอ้างอย่างอยู่ทั้งในท่ามกลางสงข้าง ในท่ามกลางคณะบ้างว่า " บุตร ของพระเณรเนี้ " อึดอัดอยู่ด้วยคำพูดนั้น จึงให้ผลัก ( อภิญญาผู้ดา ) ไปด้วยคิดว่า " พระบวรานี จงตายเสียเถิด." ในเรื่องที่ ๓ มีวินิจฉัยดังนี้:- เป็นภุมล้างจิ๋งอภิญญาผู้บุตรเพราะ ก่อทุกข์ให้เกิดแก่อภิญญานั้น ๓ เรื่องดังจากนั้นไป มีเนื้อความ ชัดเจนทั้งนั้น [ เรื่องอภิญญานิพนธ์บทเจือจิพตาย ] ในเรื่องนิพนธ์บทเจือด้วยยาพิษ มีวินิจฉัยดังนี้ :- อภิญญาม่าเพ็ญ สาราณียธรรมนันต์ ถวายนิพนธ์บทส่วนเล็กแก่เพื่อนพรหมจารีทั้งหลาย เสียก่อนจึงฉัน เพราะเหตุนี้ ท่านพระอุบาสิกะ จึงกล่าวไว้ว่า " ได้ถวายบทนพนธ์นั้น ทำให้เป็นส่วนเล็ก."