การทำอาหารและพระพุทธศาสนา : หน้า 146/217

ประโยค(๑) - ปฐมสมันดาปสากะทาแปล ภาค ๑ - หน้าที่ 145 หรืออุคคิน แล้วนำภิกษุนี้ออก ย่อมควรแกภิกษุรูปอื่น. ถ้าเธอจะ พึงถูกเขาลังดินไม่ไปด้วยรถกยดนออก, ควรตัดเอาต้นไม้นั้นเอง ใช้เป็นรถกะแถ. พระมหาสุมัตละกล่าวว่า "จะตัดเอาต้นไม้ไม่เหมือนกันก็ครัว" พระมหาฯนุทุมเถกล่าวว่า ในการผูกพะอง (บันได) ช่วยคนแม็ผู้ ตกลงไปในบ่อเป็นต้นให้ขึ้นได้ดังนี้เหมือนกัน, ภิกษุ ไม่ควรตัดฎูกความ ทำพองด้วยตนเอง. การทำ ( พระอง ) แล้วอย่ากัน ข่อมสมควรแกภิกษุญ เหล่าฯ. [เรื่องภิกษุฉันพัดดีเปน่า] ในเรื่องเผาฯ มีวิจัยดังนี้ :- สองทว่า ทายิ ลิมป^) ความว่า พวกภิกษุฉันพัดดี ได้จุดไฟในบ่อ. ยังในเรื่องเผาฯนี้ บันฑิต พึงทราบว่าเป็นปราจักเป็นต้น โดยสมควรแก้วัตถุแข็งปราชัย อนุ- ดิริยกรรม ผ่านฉัย และปาจิตดี ด้วยอำนาจประโยชน์เจาะจงและ ไม่เจาะจง และความเป็นของกุศล โดยนัยดังกล่าวแล้วในอนัน พระอรรถถากรณ์กล่าวว่า "ในสังเขปอรรถว่า" ก็เมื่อภิกษุเผาฯด้วย คิดว่า 'หญิงสาวและไม่เข้าไปทั้งหลาย งดลูกไฟใหม่' เป็นปราจัก, เมื่อเผาด้วยคำว่า ' เครื่องอุปกรณ์ไม้ทั้งหลาย งดไปไฟใหม่' เป็นทุกอุ, เมื่อเผาแม้ด้วยความประสงค์จะเล่น ก็เป็นทุกอุ." เมื่อเผาด้วยคิดว่า " ไม่ส่งและไม่แหงชนิดใดชนิดหนึ่ง ซึ่งมีอธิษฐานรีและไม่อธิษฐานีตาม งดลูกไฟใหม่" พึงทราบว่าเป็นปราจัก, คุลลาจัย ปฏิจจัย และทุกุก ด้วยอำนาจแห่งวัตถุ. ก็ภารูปไฟรบและการป้องกัน พระผู้ม- พระภาคเจ้าทรงอนุญาตไว้แล้ว. เพราะฉะนั้น การภิกษุเห็นไปพวก ๑. บาสี เป็น อภิณิมปุฌญ.